Ostatnio przesłuchałem/łam...

[wasdfg7]

Fisherman Woman - Emiliana Torrini

Nie Kasia Melua ani inna Nora Dżons. Wokal tej kobiety niszczy mnie zwłaszcza w tak subtelnym wydaniu. Płyta nagrana na bazie śmierci swojego chłopaka/narzeczonego/męża (nie pamiętam). Oczywiście w QW się nie popisaliście możliwościami poznania czegoś cudownego. Jasne, to nie wspaniałości Pink Floyd, energia Farny ( ) czy melodyjność Queen. To mieszanka smutku, gniewu i marazmu. POLECAM zwłaszcza tym, których znudził prog i mają ochotę na coś subtelnego
_________________

MARILLION - BRAVE
The true soul of Queen band is lost...
______________________________
I've Been Blessed By God
Yet I Feel Forsaken
All To Me Was Given
Now It's Finally Taken

[Shoryuken]

Sylvan - Sceneries

Chciałem tym razem napisać coś po ochłonięciu. No więc słucham już tego albumu od kilku dni i próby nie przetrwałem - nie ochłonąłem. Zwyczajnie się nie da. Krótko - esencja piękna, natomiast The Waters I Traveled - Part 2 to jeden z najpiękniejszych kawałków jakie w życiu słyszałem...
_________________
http://www.lastfm.pl/user/Shoryuken10

[Anet]

[Anet]

To brzydko pisać post pod postem, ale zaczynam zupełnie inną myśl, więc wybaczcie- muszę

Ostatnio przesłuchałam...album bez tytułu.

Nie był to mój pierwszy raz, ale powiedźmy że był to pierwszy raz taki, gdzie to mnie uderzyło ze zdwojoną siłą, bo nastrój jakoś sprzyja.

Pierwsza rzecz:
Co mi się podoba to to, że album nie ma tytułu, utwory nie mają oficjalnie tytułu ( pomijam nieoficjalne tytuły), czyli wszystko jest pozostawione do samodzielnej interpretacji słuchacza. Nigdzie wcześniej się z tym nie spotkałam i w pewien sposób mnie to urzeka.

Druga rzecz:
Zastanawiam się jakim trzeba być artystą, żeby śpiewać w języku wyimaginowanym, nierzeczywistym, wymyślonym, wręcz magicznym pięknie brzmiącym Vonlenska czyli śpiewać w języku nadziei.
Nie ogarniam tego i jestem pod wrażeniem. Jako ciekawostkę dodam, że album zawiera podobno ( niestety nie posiadam) 16 pustych kartek, aby słuchacze mogli sobie zapisać jak rozumieją konkretne słowa w języku nadziei Urocze prawda?

Odnośnie już całego albumu to podzielono go na dwie części ( oddzielone od siebie 36sekundową przerwą, która jak wyczytałam jest celowa).Mnie do gustu bardziej przypada chyba ta druga, posępna i dramatyczna, skłaniająca do refleksji, chociaż cały krążek to jest wulkan emocjonalny.

Nie będę tutaj recenzowała po kolei każdego utworu, bo nie jestem w tym dobra, więc napiszę tylko o 2 moich ulubionych, czyli o Popplagið, "Piosenka popowa" oraz E-Bow.

Lepszego zakończenia niż Unitled 8 w postaci piosenki popowej, która z popem nie ma nic wspólnego ( podejrzewam, że to taki żart był ;p ) wymarzyć sobie chyba nie idzie i dobrze, że ten utwór jest zamykaczem. Jak już pisałam, to jest jeden z najsmutniejszych utworów jakie słyszałam. Dziwne...Nie znam tekstu ( bo język wymyślony) a czuję, że to jest tak cholernie smutne i dramatyczne. Trzeba być świetnym artystą, żeby bez słów porwać słuchacza w taki stan. Praktycznie nigdy przy tej piosence nie wytrzymuję tych emocji. Od początkowego riffu po ten totalny wybuch na koniec, wszystko w tych 12 minutach jest idealne.

E-bow czyli smyczek, używany przez jednego z członków grupy to chyba utwór na poziomie zamykacza. W tym momencie podoba mi się nawet bardziej. Nie potrafię o nim nic napisać zachęcającego, powiem tylko, że ,,wokal" brzmi tutaj wg mnie wyjątkowo i słyszę w nim pewnego rodzaju ból, a około 6 minuty już do końca, zaczynają się dla mnie najlepsze dźwięki w całym utworze. Trzeba posłuchać i poczuć.

Optymistycznie dla mnie brzmi tutaj w sumie tylko jeden utwór, a mianowicie Njósnavélin. Gdzieś wyczytałam, że wg koncepcji 4 pierwsze miały mieć wydźwięk pozytywny, dość lekki. Chociaż...O jakiej tu koncepcji mówimy, skoro album został pozostawiony do oceny dowolnej przez słuchacza i nic nie jest z góry narzucone. Szkoda, że tłumaczenie Njósnavélin to ,,maszyna szpiegowska", ale ja sobie to przetłumaczyłam jako nadzieja ;p więc pewnie dlatego moje odczucia przy słuchaniu są pozytywne.

Późno już, a ja chcę spać dlatego napiszę tylko, że album polecam każdemu, bez wyjątku. Nawet jeśli początkowo nie podejdzie, nie zniechęcać się.
To nie jest tylko emo- wycie. To coś więcej. Nie wiem co. Ja za tymi chłopakami szaleję, jestem oczarowana i żałuję tylko, że nie będzie mi dane usłyszeć nic z tego na żywo. Bo szanse na to są chyba znikome, choć marzeń nikt nie zabrania i są za darmo
_________________
"O miłości wiemy niewiele. Z miłością jest jak z gruszką. Gruszka jest słodka i ma kształt. Spróbujcie zdefiniować kształt gruszki."

[NAR]

[Anet]

[Ziutek98]

Nie ogarniam jeszcze całych tych Sigurów, bo wiele ich utworów na pierwszy rzut ucha jakieś takie cukierkowe albo za wesołe i nie osłuchali mi się jeszcze za dobrze... Ale Untitled 8 to jest kurwa kosmos i najlepsze chyba, co kiedykolwiek poleciło w QW... I aż ironią w ironii jest, że dał to Ytron Serio no, wtedy to tylko końcówka mnie trafiła, ale i tak coraz bardziej mnie łapał też kawałek aż w naprawdę zajebistej edycji z "no, na pewno kandydat, może rezerwa" skończył u mnie koło 3ego, 4ego miejsca. Ale teraz po prostu od początku mnie ten numer tak kompletnie rozpierdala, że no nie mogę i ciągle próbuję znaleźć u nich coś podobnie zajebistego
_________________
PRÖWLER - kapela rockowa, ja na basie. Info o koncertach na kanale pod linkiem

[Anet]

[kater]

[Xavi]

Pięknie Anet.

Agaetis też raczej cukierowy nie jest, może tylko fragmenty. Takk jest cukierkowy do przesady wręcz (Se Lest choćby, Hoppipola), ale za to go kocham, za to uważam, że to najpiękniejsza płyta jako całość - bo daje mi niesamowity optymizm, życie staje się lepsze i kolorowsze. Bo taki Dark Side jest piękny na inny sposób, wiemy o co chodzi - tniemy rączki. Wish You Were Here razi potęgą brzmienia i to też inne piękno. A Takk - po prostu chodźmy podbijać świat i niech dzieje się wszystko, bo wszystko jest piękne.
_________________

[Ziutek98]

Heh, Untitled 4 to na razie jedyne, co z tej płyty słyszałem poza 8, hehe
_________________
PRÖWLER - kapela rockowa, ja na basie. Info o koncertach na kanale pod linkiem

[wasdfg7]

Steve Hogarth / Richard Barbieri - Not The Weapon But The Hand




A więc nowy projekt muzyków na co dzień grających w Porcupine Tree i Marillion. I od razu gdy się włączy płytę, czuć, że to jest coś zupełnie innego, praktycznie nie powiązanego z macierzystymi zespołami muzyków. Od razu zaznaczam. Gdyby nie fakt, że płyta pochodzi od Hogartha, to bym jej nie dał tych 5 czy 6 szans. Na szczęście jest opatrzona wiadomym nazwiskiem i właśnie przebiega n-ty przesłuch tej płyty.

Płyta przede wszystkim jest klimatyczna. I to jest jej największa zaleta. Do odkurzania się ta płyta nie nada. Przemknie i się nawet nie zauważy gdy minie. Natomiast gdy się człowiek skupi i przy odpowiedniej głośności poleci ... nie powiem że mistrzostwo. Ale jest naprawdę dobrze. I na jakieś wyciszenie dla ludzi, którzy tolerują Hogartha - naprawdę polecam. Tylko zaznaczam po raz któryś. To nie jest arcydzieło tak jak Radiation.
_________________

MARILLION - BRAVE
The true soul of Queen band is lost...
______________________________
I've Been Blessed By God
Yet I Feel Forsaken
All To Me Was Given
Now It's Finally Taken

[OberstPrymas]

Katie Melua - Secret Symphony



Nowa płyta Kasi raczej niczym mnie nie zaskoczyła. Jest zmiana stylu, ale w dobrą stronę. Kompozycje są zgrabne, ale nie ma tutaj jakiegoś hitu. Ktoś kto nie był do Katie przekonany po tej płycie nie poczuje do niej miłości.
Utwory są w całkiem nowej stylistyce, i ciężko byłoby dopasować do jakiejś innej jej płyty - ew. do Pictures, ale to nie do końca to. Za pierwszym odsłuchem płyta może wydawać się troszkę nudna, jednak zdecydowanie zyskuje z każdym kolejnym podejściem.
Głos Katie też się zmienił troszkę. Jest jakby bardziej dojrzalszy i ogólnie mocniejszy.
Co do samych utworów, to raczej nie ma się do czego przyczepić - chyba że taki All Over the World - straszny banał, jeśli chodzi o aranżację, melodię i słowa. Ale ma swój urok. Z drugiej strony mamy takie fajne piosenki jak Heartstrings czy The Cry of the Lone Wolf. Przyjemne i w style starej, dobrej Kasi.
Podsumowując - kto lubi pannę Meluę niech ten krążek sprawdzi. Kto nie przepada, to niech nie zawraca sobie nawet głowy.
_________________
FAN KOBIAŁEK
GOŁA KASIA

[szymek_dymek]

O, fajnie, że piszesz o tym. Przesłuchałem już parę razy nową Katie i rzeczywiście niczym specjalnym nie zachwyciła. Może potrzebuję jeszcze troszkę czasu, ale raczej wolę przebojową stylistykę z The House, która złapała mnie od razu i trzyma do dziś. Secret Symphony odbieram jako wahnięcie formy w dół.
_________________

[OberstPrymas]

The House to samymi hitami stoi.
Ja odbieram Secret Symphony jako udany eksperyment. Chociaż jak będę kiedyś robił Kasiowy TOP10 będzie ciężko o jakieś kawałki z najnowszej płyty. I nie żałuję że kupiłem tę płytkę w dniu premiery.
_________________
FAN KOBIAŁEK
GOŁA KASIA

[wasdfg7]

Czy ktoś jeszcze na tym forum zna Edison's Children i ichnią płytę In The Last Waking Moments?





Dawałem do QW ale jakoś specjalnie nikt się nimi nie przejął. Czemu tu piszę? Bo zastanawia mnie coś. Czy spośród osób, które znają komukolwiek się ta płyta podoba? Bo żeby Was wszystkich nie skłamać, w tamtym roku obok Airbag'a nie powstała żadna płyta na tym poziomie. Albo jestem po prostu głuchy. A już utwór z QW jest totalnie niesamowity. Słucham już jej naprawdę n-ty raz i nie czuję znużenia. Anathemy, jakieś inne pierdoły z zeszłego roku (nawet solowy H) poszły już sobie w odstawkę i zabieram się za nie naprawdę bardzo rzadko, a ta płyta cały czas (niczym Airbag) brzmi świeżo i bardzo, bardzo ciekawie. Dlatego się zastanawiam czy chodzi o fakt, że jest dość niszowa, czy może o jej ogólny poziom. Przesłuchałem jej dziś już raz, za chwilę pewnie poleci raz kolejny i dalej będzie mi mało. Fenomenalna płyta.
_________________

MARILLION - BRAVE
The true soul of Queen band is lost...
______________________________
I've Been Blessed By God
Yet I Feel Forsaken
All To Me Was Given
Now It's Finally Taken

[Bizon]

plyty nie slyszalem, do utworu z qw natomiast wracam czasami, chocby kilka dni temu, kiedy przesluchalem caly folder ulubionych kawalkow z qw, czyli jakies 32 godziny. idzie to w ogole gdzies u nas dostac?
_________________

if you don't like oral sex, keep your mouth shut...
http://issuu.com/rockaxxess/docs/rock_axxess_15-16 - nowy numer ROCK AXXESS

you never had it so good, the yoghurt pushers are here

[NAR]

[Bizon]

o, widzisz. to moze sie zalape, chociaz niestety ostatnio jakos niedzielne wieczory srednio mi do sluchania radia pasują i nie zawsze sie lape na audycje. ale moze akurat trafie
_________________

if you don't like oral sex, keep your mouth shut...
http://issuu.com/rockaxxess/docs/rock_axxess_15-16 - nowy numer ROCK AXXESS

you never had it so good, the yoghurt pushers are here

[Anunaki]

[wasdfg7]

To nie wiem. Ja płytę chwytam jednym potężnym nie do powstrzymania rzutem. Od początku do końca. Wiadome, są słabsze momenty, ale nie na tyle żeby zaburzyć radość ze słuchania. A jak już nadchodzi kulminacja płyty czyli właśnie The Awakening, to jest odlot zupełny. A wokal owszem jest specyficzny, ale mi w ogóle nie przeszkadza.
_________________

MARILLION - BRAVE
The true soul of Queen band is lost...
______________________________
I've Been Blessed By God
Yet I Feel Forsaken
All To Me Was Given
Now It's Finally Taken

[NAR]

to jest chyba idealna płyta do nauki. W sensie do słuchania jednym uchem. Bardzo fajny klimat i bardzo przyjemnie to płynie. Też nie uważam tego za jakieś dzieło czy coś nawet bardzo dobrego, ale po prostu jest to przyjemny krążek, a kilka motywów jest tam absolutnie cudnych. wokal mi się podoba. mam nadzieję, że projekt nie skończy się na jednej płycie. Bo uwaga, swego czasu PISAŁEM Z ERICIEM i powiedział mi, że jeżeli będzie odpowiedni odzew na pierwszą płytę to pomyślą nad nagraniem kolejnej, albo i nad trasą jakąś nawet. no.
_________________
oł je oł je oł je.

Powyższy post NIE jest oficjalną opinią Polskiego Fanklubu Queen, w tym jego Zarządu i innych organów nadzoru. Za obrazę uczuć religijnych i wszelkich innych proszę karać banem (na fejsie i innych portalach) jedynie owego użytkownika.


LOST: THE END - smutno mi
<smutno mu>

[wasdfg7]

KWOON - TALES & DREAMS






Moja fascynacja tym zespołem i płytą znalazła swoje ujście w dwóch wrzutach do wizyjnej rzeczywistości. Żeby podnieść jeszcze rangę tej płyty niech świadczy fakt, że nawet Fenderek wypowiadał się z uznaniem o jednym z tych utworów. Oczywiście zanim miało miejsce tragiczne wydarzenie, które na zawsze zmieniło forumową rzeczywistość. Słucham nieprzerwanie od już całkiem długiego czasu i jest to płyta idealnie wyważona i wspaniale poprowadzona. Lepsze Sigur Rosy i to naprawdę. Nie ma takich momentów nudy i spokoju. Ciągła wędrówka. A już utwór Kwoon - I lived on the Moon wtopiony w całość płyty wybrzmiewa niesamowicie. Absolutnie każdemu polecam taką miłą odmianę.

OGLĄDAĆ KONIECZNIE

http://www.youtube.com/watch?v=xTysF1E4Ft0


EDIT

O. Zmień. A mój drugi utwór z dopiero co zakończonej wizji jest niesamowitym rozładowaniem emocji po bardzo dusznej atmosferze. Jest niesamowity.
_________________

MARILLION - BRAVE
The true soul of Queen band is lost...
______________________________
I've Been Blessed By God
Yet I Feel Forsaken
All To Me Was Given
Now It's Finally Taken

[Anet]

Godspeed You! Black Emperor - 'Allelujah! Don't Bend! Ascend!



10 długich lat przyszło fanom czekać na nowy krążek, ale jeżeli po tych długich latach grupa stworzyła coś takiego to ja jestem usatysfakcjonowana.
Płyta idealna na tę porę roku. Nie wyłamali się, nie ulegli jakimś durnym wpływom, modzie i nadal tworzą to co chcą. 4 utwory ( choć nie wiem czy można to nazwać utworami bo ten krążek trzeba słuchać w całości) w tym dwa po 20 minut czyli typowo jak na nich. Cholernie emocjonalnie mimo że bez słów...
Podziwiam zespoły, które potrafią poruszyć, potrafią coś przekazać bez pomocy wokalu, tylko za pomocą instrumentów. Trudna sztuka a im się to ciągle udaje. Kocham ich za to, że nadal pobudzają moją wyobraźnie, mimo że ta płyta jest dość trudna. Wystarczy spojrzeć na okładkę i wiadomo już jaką tematykę poruszyli.

Nie przeskoczyli poziomu Lift Your Skinny ale mnie nie zawiedli, nawet jeśli na samym początku lekki powiew rozczarowania się pojawił. Oni jednak potrzebują czasu, czasu i jeszcze raz czasu. To nie jest muzyka trafiająca do mas. Nie każdy lubi dźwięki jakiś dziwnych dud?, gitary, krzyki w tle i jeszcze się tym zachwycić.Trzeba to po prostu poczuć i generalnie jak już załapie to ciężko się uwolnić. Serio. W linku daję otwieracza tej płyty. Oczywiście zachęcam każdego do przesłuchania całości, ale no ostatnie mnie więcej 6 minut jedne z najlepszych dźwięków jakie usłyszałam w tym roku. Boskość. Patos połączony z nostalgią i niesamowitym smutkiem. Polecam!!!!

http://www.youtube.com/watch?v=RXdF9uhVrI0
_________________
"O miłości wiemy niewiele. Z miłością jest jak z gruszką. Gruszka jest słodka i ma kształt. Spróbujcie zdefiniować kształt gruszki."

[Anunaki]

Anet,czy Ty (albo ktoś inny) wiesz może dlaczego nazwali utwór otwierający płytę Mladic?-bo chyba nie chcieli uczcić jednego z większych serbskich zbrodniarzy .
Jak dla mnie album jest gorszy od swoich poprzedników,ale słuchało się całkiem przyjemnie do snu .
_________________
The World Is Full Of Kings And Queens.Who Blind Your Eyes,Then Steal Your Dreams

[Anet]

[Xavi]

Płyta roku jak nic. Ba, chyba najlepsza od trzech.

A o panu Mladicu jest faktycznie, ale na pewno nie w pochwalnym tonie, a potępiającym. Zresztą operując na zespole, który gra muzykę instrumentalną ciężko o jakieś wnioski. Ale wstawki, że tak powiem 'tematyczne' są albo bardzo ponure (cały wstęp i te puszki, które mi się źle kojarzą), a w końcówce z tym 'common', które słychać w tle to mam wrażenie jakby jacyś żołnierze popędzali niewolników czy coś co miałoby ilustrować potępienie czegoś.

Generalnie Godspeed to taki zespół, który jest jedną wielką tajemnicą, a wszystko co tworzą to jakby jedno wielkie niedopowiedzenie. To też mnie niesamowicie mnie w nich intryguje. Ta aura w ogóle trwa przez całą płytę.

Zresztą tak w sumie dzisiaj uświadomiłem sobie, że 'We Drift' jest chyba jeszcze lepsze choć nie ma tak ciarogennego momentu jak końcówka Mladica właśnie.

W ogóle bodajże wczoraj odtworzyłem sobie w głowie własną jakąś wymyśloną bitwę w stylu 'Battlefielda 3' na podstawie tego co usłyszałem na płycie. Piękne obrazy się tworzą w głowie po prostu.
_________________

[Anet]

"We drift..." właśnie nie ma typowego momentu kulminacyjnego jak Mladic ale powiem Wam, że z każdym odsłuchem podoba mi się bardziej. Jest taki bardziej post a otwieracz ociera się o psychodele moim zdaniem. No i brakuje mu takiej typowej patetyczności jaką Mladic posiada, chociaż to wcale nie jest zarzut. Po prostu trudniej go zapamiętać i jest leciutko w cieniu.

Nie wiem jak można przy tej płycie spać. Przecież to taka apokalipsa jest, że ja się po tym zasnąć boję
_________________
"O miłości wiemy niewiele. Z miłością jest jak z gruszką. Gruszka jest słodka i ma kształt. Spróbujcie zdefiniować kształt gruszki."

[NAR]

słucham sobie tego i bo ja wiem... raczej tak średnio. Złe to nie jest, ale powalić też nie powaliło. Słucham sobie i fajnie, ale jakoś w ogóle mnie nie porusza. może zmieni się z kolejnymi odsłuchami.
_________________
oł je oł je oł je.

Powyższy post NIE jest oficjalną opinią Polskiego Fanklubu Queen, w tym jego Zarządu i innych organów nadzoru. Za obrazę uczuć religijnych i wszelkich innych proszę karać banem (na fejsie i innych portalach) jedynie owego użytkownika.


LOST: THE END - smutno mi
<smutno mu>

[Xavi]

'We Drift' to po prostu piękniejszy utwór, nawet ten moment kulminacyjny to taka 'piękna apokalipsa' (w ogóle ciekawi mnie co to za instrument jest używany razem z bębnem jako napędzacz tuż przed wybuchem, o ile to instrument), która w ogóle nie jest wymuszona, po prostu wiemy, że mamy do czynienia z wypadkową talentów muzyków. Zero wyrobnictwa. W sumie to ten fragment od 12 minuty tak, trochę wcześniej chyba. Narasta, narasta, wszystko po staremu aż do 15:35. I to co od tego momentu dzieje się w tle (za tymi perkusjami wszystkimi), i jak potem to wszystko powraca ze zdwojoną siłą (po 17 minucie gdy wydaje się, że to już koniec). Niby stary dobry Godspeed, ale jednak coś nowego.