Muzyka- czego od niej oczekujemy?

[Fenderek]

W ramac odświeżenia i zaisnpirowany wnioskami z rozmowy w temacie "Anathema"

[Maciej]

Kiedyś Umberto Eco napisał o tym jaka jest idealna powieść nawiązując też do świata dźwięków ale te słowa można równie dobrze przełozyć na muzykę generalnie i mogę się pod nimi podpisać a brzmiało to tak,muzyka której szukam to taka że
"można w niej odkryć przy kolejnych odtworzeniach czy przy studiowaniu partytury wiele motywów, które umknęły nam przy pierwszym wykonaniu, lecz już to pierwsze zetknięcie z utworem powinno być tak zachwycające — nie tylko dla specjalistów — że następnych oczekuje się z radością.”
Mówię oczywiście o muzyce w którą sam się zagłębiam a nie tej której mogę posłuchać jako przyjemne tło.

Paradoskalnie mimo że wszystkich płyt łącznie (mp3,audio,cd) to mam chyba z tysiąc..to ciągle mam głód nowej muzyki.W zasadzie mówię sobie, tyle tego mam osłucham dobrze starsze rzeczy do końca roku nic nie ściagam..ale nie da się ,już mam listę kilkudziesięciu płyt z tego roku z którymi chce się zapoznać.Tak chyba musi być że człowiek chce ciagle być Kolumbem i odkrywać nowe szlaki..
Mimo że trzy dychy za rogiem się czają to zawsze chyba tak będzie.Dla większości ludzi muzyka poza okresem nastoletnim to tło do sprzątania lub relaksu etc.. Dla mnie myślę że nawet jak będę miał powiedzmy sześćdziesiąt lat(daj boże) to wciąż będzie to jedna z fundamentalnych życiowych pasji i nałóg.I chyba... dobrze
_________________
Light the fire, feast
Chase the ghost, give in
Take the road less traveled by
Leave the city of fools
Turn every poet loose

[Mefju]

Ja od muzyki zawsze oczekiwałem przede wszystkim rozrywki! Po prostu rozrywki. No i emocjonalnych przeżyć, które też jako tako są dla mnie rozrywką. Zawsze traktowałem ją jako umilacz różnych chwil, coś przy czym mogłem się dobrze zabawić, zrelaksować, odpocząć czy też rozruszać się aby po prostu zabić nudę. Coś co nie wymagało myślenia i wysiłku intelektualnego. I to pod takim kątem dobierałem sobie gatunki i wykonawców. Nie musiały to być rzeczy ambitne, byleby łatwo wpadały w ucho i które później zapamiętam na długie lata, do których będę ciągle/często wracać, dzięki czemu będą mi się już zawsze kojarzyć z różnymi przyjemnymi chwilami mojego życia.
Nigdy nie miałem dużych wymagań i też nie pragnąłem być jakimś znawcą.

Czego w muzyce nie lubię i raczej staram się unikać to przekombinowanie i przeintelektualizowanie przez co trzeba się w dany utwór/twórczość/gatunek wsłuchiwać po 15 lub więcej razy, podjąć wysiłek intelektualny, rozkładać wszystko na czynniki pierwsze i dogłębnie każdy dźwięk(a nawet teksty) analizować aby chwyciło i abym uznał to za arcydzieło. Wtedy jest to dla mnie zwykła męczarnia i już raczej do takiej muzyki nie wracam. Nie, bynajmniej nie sugeruję wobec tego, że np. nie lubię muzyki z wyższych sfer artystycznych, czyli chociażby rocka progresywnego i jego pochodnych. Bo lubię, ba, nawet uwielbiam, ale... no właśnie muszą być spełnione warunki o których pisałem wcześniej których poszukuję w muzyce. Utwór musi łatwo wpadać w ucho i najlepiej jeśli chwyta za pierwszym razem(No ok, jak chwyta za drugim czy trzecim lub piątym to też źle nie jest, ale każde kolejne bezowocne odsłuchy tego samego utworu to już jest dla mnie po prostu męczarnia! I żadnej przyjemności z tego nie mam. Zwykle mam tak, że może coś mnie nie chwycić za pierwszym razem, ale jednak czuję, że jest w tej muzyce coś ukrytego, jest coś czego w niej poszukuję na co mam duże szanse by to odkryć w niedługim czasie. I pomimo, że mnie za pierwszym razem coś nie chwyciło to przynajmniej nie znięchęciło do powtórnego poznania. Ale jeśli mam na to poświęcić dużo więcej odsłuchań i podjąć wysiłek intelektualny to już dziękuję bardzo. Szkoda mi na to życia.). A w rocku progresywnym też wbrew pozorom znajduję takich rzeczy pełno. Rozbudowane suity, itp. nie muszą wcale być nudne i nie muszą wymagać dogłębnej analizy ich struktury i składowych. Rozbudowane wcale nie znaczy przekombinowane. Jak się dużo dzieje, z sensem i stosunkowo szybko mnie łapie to takie coś jak najbardziej dostarcza mi rozrywki i niezapomnianych wrażeń. Dzięki różnym takim wariacjom można odbyć niesamowicie ciekawą podróż zupełnie jak podczas oglądania dobrego filmu lub czytania dobrej książki(o ile i te są jako tako łatwe w odbiorze dla niewymagającego odbiorcy. ). No ale jak wiadomo co za dużo to niezdrowo i jeśli coś jest zbyt przekombinowane a nawet przeintelektualizowane co wymaga myślenia i analizy to dla mnie to to już traci sens. Ja chcę żeby muzyka pozostała dla mnie po prostu rozrywką do umilania czasu/życia a nie czymś w rodzaju lektury szkolnej/akademickiej/wszystko jedno jakiej, której muszę się nauczyć i którą muszę bezwględnie rozumieć i dochodzić do tego co nam autor chciał przez to przekazać.

Zastanawia mnie jednak jedno: ciekawe jak to się stało, że chwyciły mnie(akurat mnie - człowieka kompletnie niewymagającego i któremu się myśleć nie chce! ) za pierwszym razem rzeczy, które powszechnie na tym forum traktuje się jako trudne w odbiorze i do których trzeba dojrzeć... Jak. np. "The Dark Side Of The Moon" albo "Brave"... podczas gdy inni muszą się z tym niemiłosiernie męczyć...

A propos tego analizowania i w ogóle to rozumiem, że może się niektórym wydawać, że lubię się w to bawić o czym mogą świadczyć moje komentarze do Queenwizji chociażby. No owszem w sumie jakiś czas temu rzeczywiście lubiłem się w to bawić, jednak czuję, że coraz bardziej mnie to męczy i coraz mniej przyjemności mi to sprawia i że ogólnie to raczej nie do końca w moim stylu. I najprawdopodobniej w związku z tym zakończę za jakiś czas swój udział w QW(gdzie takich rzeczy jest pełno i niestety ale rzadko kiedy znajduję tam coś dla siebie, coś do czego później co jakiś czas wracam i co na stałe pobrzmiewa w mojej mp3-jce) i nie będę startował w kolejnych edycjach. Wolę, żeby muzyka pozostała dla mnie tym czym była pierwotnie. Niewymagającą rozrywką.

Jeszcze a propos miłych skojarzeń z muzyką: bo pisałem, że lubię wracać do muzyki której słuchałem w dzieciństwie i okresie dojrzewania przez sentyment chociażby. Ale lubię tez poznawać taką muzyką, która już automatycznie kojarzy mi się ze starymi dobrymi czasami, chociaż nigdy wcześniej jej nie słyszałem, jednak mam cholernie silne wrażenie jakbym znał tą muzę od zawsze. Przykładami takich wykonawców u mnie są m.in. Pink Floyd(normalnie nie mogę uwierzyć, że słucham tej muzyki dopiero od roku! ), Van Morrison, The Animals, wczesna twórczość Rolling Stonesów i Zeppelinów. Wszystkich tych wymienionych wykonawców(a tych niewymienionych jest zapewne jeszcze więcej ) zacząłem poznawać dopiero w przeciągu ostatniego roku, ale mimo to z jakiegoś powodu, jakimś cudem czuję w nich ducha moich dawnych lat.
_________________


"Lepiej pić piwo niż nie" - Paulo Coelho

[NAR]

[Fenderek]

NAR mądrze gada.
_________________


Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter- don't mind.

A teraz, drogie dzieci ... pocałujcie misia w dupę
http://fenderek.blogspot.co.uk/

[kater]

No, aż żem się zdziwił, bo on ostatnio jest jakiś przytępiony przez te ukswowe poprawki. Pamiętam, że też DSOTM mi "podeszło" i że fajnie mi się bardzo tego słuchało. To niewiele miało wspólnego z legendarnym DOJRZENIEM do DSOTM. Wątpię zresztą, żebym nadal w pełni dojrzał, w końcu do 30. jeszcze mi trochę brakuje HEHE.
_________________

PORTFOLIO / 1 DZIEŃ 1 PŁYTA / QW OKŁADKI / KOPS / ZUPA

[Fenderek]

[NAR]

nie przytępiony. ja tu po prostu coraz mniej pasuję....
_________________
oł je oł je oł je.

Powyższy post NIE jest oficjalną opinią Polskiego Fanklubu Queen, w tym jego Zarządu i innych organów nadzoru. Za obrazę uczuć religijnych i wszelkich innych proszę karać banem (na fejsie i innych portalach) jedynie owego użytkownika.


LOST: THE END - smutno mi
<smutno mu>

[Fenderek]

Nie, Ty tu pasujesz idealnie...
_________________


Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter- don't mind.

A teraz, drogie dzieci ... pocałujcie misia w dupę
http://fenderek.blogspot.co.uk/

[wasdfg7]

Fenderek w lepszy humorze. Nie wierzę... to chyba były te dni
_________________

MARILLION - BRAVE
The true soul of Queen band is lost...
______________________________
I've Been Blessed By God
Yet I Feel Forsaken
All To Me Was Given
Now It's Finally Taken

[Fenderek]

Widzę że jak ja mam dobry humor to i w-7 się dowcip wyostrza

W sumie synchronizacja tych dni jest udowodniona od 30-40 lat...
_________________


Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter- don't mind.

A teraz, drogie dzieci ... pocałujcie misia w dupę
http://fenderek.blogspot.co.uk/

[gosiakn]

Od muzyki oczekuję obudzenia we mnie emocji, umilenia mi czasu, przyczynienia się do stworzenia niesamowitych, niezapomnianych chwil w życiu.

Zaczęłam się zastanawiać, czym dokładnie jest dla mnie muzyka i może to zabrzmieć głupio, ale w zależności od tego, co to za muzyka, to jest czym innym, choć zawsze sprowadza się do silnego wewnętrznego przeżywania. "Głupota" w tym przypadku miałaby polegać na tym, że Queen tworzyłoby oddzielną kategorię (choć na tym forum może i głupotą to nie powinno być), a wyróżniłabym trzy:
1. muzyka, która daje mi moc przeżyć, wzbudza wiele emocji, nadaje się do płytszej lub głębszej analizy, muzyka wymagająca, rozumiana wielopłaszczyznowo, bogata, intrygująca, sprawiająca, że chcę znać więcej w tej kategorii;
2. muzyka przyjemna, czytaj do umilenia czasu, do rozerwania się, nie koniecznie wymagająca, może obejmować punkt 1. lub 3. ale nie musi, coś co może lecieć w tle jakiejś czynności w danym momencie;
3. Queen – to jest i muzyka wymagająca, i nadająca się do zrelaksowania bez angażowania każdej klepki w głowie do analizy muzycznej, rozpatruje to oddzielnie, bo jednak ciągle jest czymś, do czego regularnie wracam, dodatkowo wiąże się z pięknymi chwilami w moim życiu, takimi jak spotkania z fanami w Warszawie, wypad do Łodzi, zloty, czy koncert w Pradze w 2008r. To jest ciągle muzyka z historią i istotnym tłem, co sprawia, że czasem wolę czegoś nie załączać, bo wiem, że jak to zrobię, to się rozkleję, a np. w danym momencie nie mam na to czasu Może to i zabrzmi jak „krzyk walniętej fanki”, ale moment przebywania pod stopą Maya wciąż uważam za jeden z najwspanialszych w życiu Queen to też muzyka, którą śpiewają fani dla fanów, to też pieśni wyśpiewane z Freestonem w czasie zlotu, to wybrzdękane na instrumentach dźwięki znajomych kawałków… to odrębny dział życia, z niecierpliwością czekam na rozdział listopadowy
Jest jeszcze inny rodzaj muzyki, taki, który sami tworzymy, to brzmi jeszcze inaczej i pozwala wszelkim emocjom wydobyć się z wnętrza. Nie ma podobnej aktywności do tej, jak granie na instrumencie, w rozumieniu takim, że nic innego nie wyzwala tego rodzaju odczuć – taka muzyka jest bardzo „moja” i taka dokładnie, jaką chciałabym, żeby była.
Szczęśliwi ci, którzy zdolni są przeżywać dźwięki to wyszedł jakby czwarty jej rodzaj...

w każdym razie muzyka jest do przeżywania i odczuwania piękna KROPKA
_________________

[NAR]

a jeszcze co do pytania w temacie, bo nie wypowiedziałem się: soundtracku do dnia codziennego i związanych z nim przeżyć będzie chyba najbliższą odpowiedzią.

po sesji może napiszę trochę więcej
_________________
oł je oł je oł je.

Powyższy post NIE jest oficjalną opinią Polskiego Fanklubu Queen, w tym jego Zarządu i innych organów nadzoru. Za obrazę uczuć religijnych i wszelkich innych proszę karać banem (na fejsie i innych portalach) jedynie owego użytkownika.


LOST: THE END - smutno mi
<smutno mu>