Forumowy Klub Dyskusyjny- Under Pressure

[Gnietek]

[Aia]

[Gnietek]

Pewnego dnia Maciej zmieni temat na "I'm Going Slightly Mad", a wtedy dokończymy tę dyskusję. Do tego czasu powinienem znaleźć posty, które na ten temat już pojawiły się na tym forum (podobna dyskusja już była, tylko urwała się).
_________________
Wszyscy jesteśmy jak worki kartofli: czy chcemy, czy nie, i tak nas wrzucą do piwnicy.

[Maciej]

Zgadza się Mustapha jest wspaniały muzycznie a jednoczesnie dowcipny choć dla mnie jego żartobliwość wyrazą się tylko w tekście,z poważnym tekstem już by taki nie był.Też sądzę że w zasadzie jedno z drugim się nie wyklucza ale przecież trzeba czymś sprowokować do dyskusji

Queen jest takim zespołem gdzie parodie(choc to może za duże słowo,"mrugnięcia okiem" lepiej brzmi, stoją na b.wysokim poziomie.)
I mimo że nigdy w sztuce trawestacja czy żart nie przebije rzeczywistej głębi to tak jak rzekłem Queen miał "żarty muzyczne" wybitne.
Per Analogiam z klasyką porównałbym je do żartów muzyczny Waldemara Malickiego który robi na przykład żart z Beethovena czy Mozarta a przy tym są to rzeczy porywające i wirtuozerskie muzycznie.

Mustapha to dobry przykład.Tak swoją drogą to szukałem ile Queen ma orientalnych kawałków i wyszedł mi jeno jeden,(jest jeszcze kilka gdzie są elementy czy fragmenty lekko orientalizujące,chyba że o którymś zapomniałem...) ale tak całościowo to tylko Mustapha, co czyni go w jakimś sensie (dodatkowo) unikatowym w dyskografii Królowej.
_________________
Light the fire, feast
Chase the ghost, give in
Take the road less traveled by
Leave the city of fools
Turn every poet loose

[NAR]

a dla mnie I'm Going Slighty Mad jest jedną z 2, 3 rzeczy, które faktycznie świadczą o wielkości Freda na Innuendo. Jak to kiedyś bodajże ładnie Daga określiła Winter's Tale - facet nie rozckliwia się jak to mu jest smutno że umiera, jak to mu się chce płakać tylko pisze o tym jaki świat jest piękny i o tym co mu jest najbliższe. To jest coś.
A w ostatnich miesiącach swojego życia napisać ŻART muzyczny... robić mimo wszystko cały czas sobie jaja i bawić się tą muzyką... no co jak co, ale żadne czempiony czy inne Live Forevery, ale właśnie to dla mnie ukazuje pełną wielkość Freda. Zostało mu kilkanaście miesięcy życia, a on (biorąc pod wagę fakt, że w ogóle miał siły/chęci by cokolwiek pisać nie mówiąc o nagrywaniu) zamiast pisać pożegnania, testamenty to on przynosi Slightly Mad - utwór parodiujący, pełen humoru, ironii, horrorowatego klimatu, queenowej przesady (tekst...) i mieszanki powagi ze śmiesznością. Czysta groteska dla mnie. Przefenomenalny utwór, który jak nic innego oddaje to kim był Fred i... no po prostu jakie miał jaja. (jakkolwiek by dziwnie to nie brzmiało ). Bo żeby na krok przed śmiercią bawić się, śmiać i robić jaja z samego siebie... to trzeba mieć odwagę.
_________________
oł je oł je oł je.

Powyższy post NIE jest oficjalną opinią Polskiego Fanklubu Queen, w tym jego Zarządu i innych organów nadzoru. Za obrazę uczuć religijnych i wszelkich innych proszę karać banem (na fejsie i innych portalach) jedynie owego użytkownika.


LOST: THE END - smutno mi
<smutno mu>

[Dundersztyc19]

Uwielbiam "Mustaphę". Specyficzny utwór, mocne wejście, świetna produkcja, popis głośnikowy, z mono robi się stereo, fajnie to brzmi. Dobre orientalne klimaty, chwytliwa melodia, dobry pomysł. Generalnie nie ma się do czego przyczepić.
_________________
- Odnoszę wrażenie, że niektórzy powinni dostać dożywotni zakaz słuchania Kazika Staszewskiego.

[Maciej]

Jakby ktoś z modoadminów mógł zmienić w tytule.Wychodząc naprzeciw zaczętej dyskusji(możecie przekopiowac fragmenty postów ) skierowujemy swe kroki ku....
I’m Going Slightly Mad

Kawałek napisany przez Freddiego,perkusja w większości programowana o dziwo bas i pianino sa żywe i oczywiście gitara Briana który w solówce używa techniki slide dzięki temu uzyskuje tak „przeciągłe dźwięki”.Nie sposób także pominąć klimatycznego czarno-bialego teledysku.
Jak na kogoś kto jest dość blisko objęć Tanatosa to dość zaskakujacy temat utworu który trochę przykrył warstwę muzyczną a może nie?
Humor i groteskowy żart muzyczny czy jednak płacz przez śmiech a może wcale nie jest to żartobliwe a jednak poważne albo wpada w psychodeliczność?
_________________
Light the fire, feast
Chase the ghost, give in
Take the road less traveled by
Leave the city of fools
Turn every poet loose

[kater]

imo jeden z najlepszych kawałków Queen ever. niepowtarzalny klimat, w sensie serio - nie wiem czy w ogóle coś podobnie brzmi. z jednej strony przepełniony smutkiem jaki musiał towarzyszyc przy nagrywaniu innuendo, a z drugiej - lekki i z tym samym poczuciem humoru, jakie można usłyszeć na anato chociażby. ten kawałek razem z innuendo, tsmgo, bijou i ride the wild wind praktycznie robi tę płytę.
_________________

PORTFOLIO / 1 DZIEŃ 1 PŁYTA / QW OKŁADKI / KOPS / ZUPA

[OberstPrymas]

Niech się Radio Gaga schowa - to właśnie IGSM posiada najlepszy teledysk Queen ever. Idealnie współgrał z piosenką i tylko potęgował ten niepokojący klimacik utworu.
Syntezatory, których ogólnie bardzo nie lubię zostały tutaj wykorzystane w mistrzowski sposób. Tworzy się ściana dźwięku, która ma największy wkład w wyżej wymieniony klimat. Solo Briana też jest genialne. Oszczędne, ale jakże pasujące do całości. No i nie można nie wspomnieć o wspaniałych wstawkach Johna na basie.
Wokal Freddiego też jest idealnie dopasowany. Naprawdę można mu uwierzyć, że popada w lekkie szaleństwo.
Ogólnie to utwór nie należał do moich ulubionych, Teraz się trochę zmieniło i IGSM powoli dobija się do mojego prywatnego TOP20.
_________________
FAN KOBIAŁEK
GOŁA KASIA

[Lily of the valley]

Uwielbiam. Specyficzna lekkość i humor – jasne. Ale też zawirowania psychiczne i zawroty głowy, szlachetność głosu i teatralność odejścia. I niepokojąca nuta, gdy pada to pozornie lekkie pytanie: but my dear how about you?
_________________
- Nigdy nie jest się zupełnie wolnym, jeśli się kogoś za bardzo podziwia - powiedział nagle Włóczykij. - To wiem.
- Wiem, że ty wszystko wiesz - mówiło dalej stworzonko, przysuwając się jeszcze bliżej. - Wiem, że wszystko widziałeś. Wszystko, co mówisz, jest słuszne, i zawsze będę się starał być równie wolnym jak ty.

[Aia]

Jak wspaniale, że prowadzący wyszedł naprzeciw rozpoczętej jakiś czas temu dyskusji, dziękuję

Wolałabym nie dokonywać smopowielania, ale nie widzę sensu w pisaniu po raz kolejny tego samego toteż zgodnie z sugestią prowadzącego przekopiuję swoje wcześniejsze posty i co nieco uzupełnię.

[Gnietek]

Skoro zapowiedziałem, że jeszcze wezmę udział w tej dyskusji, to wezmę. Szukałem dawnych postów na temat tej piosenki, ale znalazłem tylko swoją króciutką polemikę z postacią, której dawno na tym forum nie ma (ale, co ciekawe, akurat dziś Daga o niej wspomniała).

[Ziutek98]

Teledysk, ale już sam wokal Freddiego na płcie, z taką nonszalancją, jakby z każdą nutą mówiący "generalnie to bzikuję, ale o co takie halo? Nic szczególnego...".
No i błogosławieństwo, że John zdecydował się na żywy bas, bo to jedna z lepszych jego linii basowych. Generlanie chłopak na Innuendo miał prawdziwy renesans, nieśmiało rozpoczęty na Miraklu
_________________
PRÖWLER - kapela rockowa, ja na basie. Info o koncertach na kanale pod linkiem

[Maciej]

Zastanawiałem się kiedyś czy tekst mógłby być tak ogólnie ,uniwersalnie a nie koniecznie o Freddim ale jednak rozdzielanie autora od podmiotu lirycznego przy całej atmosferze płyty "Innuendo" nie wydało mi dobrym pomysłem.

[krs]

[Aia]

[SHLM11]

[krs]

płytkie intelektualnie jest to, co zrodziło w Twojej głowie konstatację, którą pozwoliłeś sobie tu przytoczyć.

[Lecri]

Bardzo podoba mi się tutejsza dyskusja na temat IGSM. Pozwoliła mi spojrzeć na ten utwór inaczej niż zwykle

Utwór uwielbiam (choć nie zawsze tak było), teledysk jeszcze bardziej. W sumie to mój drugi ulubiony klip zespołu obok tego z Innuendo.

Nie raz wspominałam tutaj, że moim pierwszym albumem Queen było właśnie Innuendo, sięgnęłam po niego zachwycona utworem tytułowym, nie mając praktycznie żadnej wiedzy o zespole. Więc nic dziwnego, że omawiany tu utwór był dla mnie najdziwniejszą i najbardziej niezrozumiałą częścią płyty, zupełnie nie pasującą mi do rockowego zespołu. Bo też wtedy patrzałam na rock w sposób o wiele bardziej ograniczony niż teraz.

Utwór zaczęłam bardzo mocno cenić całkiem niedawno, tak przy okazji innuendowskich survivorów. Choć już od dawna najbardziej na mnie on działa w połączeniu z teledyskiem. Nawet jak słucham go tylko na audio to mimowolnie wyobrażam sobie sceny z video. Dla mnie muzyka, tekst i teledysk tworzą razem całość, nie wyobrażam sobie teraz I'm Going Slighty Mad bez któregokolwiek z tych czynników.
Syntezator brzmi naprawdę wspaniale (a czegoś takiego zbyt często w przypadku Queen powiedzieć nie można), a basie nie ma co gadać, bo to oczywiste, solo gitarowe fantastyczne (zresztą ta płyta przepełniona jest wspaniałymi solówkami).

[Ziutek98]

Bo bas w ogóle wbrew pozorom jest cholernie ważnym instrumentem w każdym zespole Już nie mówię o ekstremach w stylu jak wazny jest dla brzmienia, bo to wie każd, kto przesłuchał wiadomą płytę Metalliki natomiast nawet sobie nie zdajemy często sprawy, jak wiele melodyki utworu przemyca nam do ucha właśnie podkład basowy. Dlatego zawsze wyniosę ponad basistę grającego niezmiennie prymy na osiem (choć i to jest ważne dla dynamiki) muzyka, który w linię basową takie smaczki w swoich zagrywkach umie wpleść. I dlatego to, co robił John w latach '70 a potem na dwóch ostatnich za życia Freddiego płytach (na MiH już się lekko rozleniwił w sumie...) wywołuje u mnie niezmiennie banana na twarzy, gdy tylko tych utworów słucham Ale cóż, może to tylko moje zboczenie zawodowe...
_________________
PRÖWLER - kapela rockowa, ja na basie. Info o koncertach na kanale pod linkiem

[krs]

http://www.youtube.com/watch?v=tDt-VGaD6fU&feature=related

to jakby ktoś chciał sobie sobaczyć funkcje i pograć w wolnym czasie.

a to jedna z moich ulubionych linii basu Johna - uwielbiam ją. też do podpatrzenia funciaków:

http://www.youtube.com/watch?v=WoB4qRkyldc&feature=related

w ogóle chłopak całkiem przyjemnie gra - widać, że John jest dla niego inspiracją... no i można podpatrywać funkcje w miły i spokojny sposób.

[Lecri]

Jeśli już jesteśmy przy Johnie to wczoraj przypomniała mi się jedna rzecz, która świadczy o tym jak bardzo cenię sobie jego bas.
Stone Cold Crazy cover Metallici, który lubię, ale za każdym razem jak go słucham bardzo mi brakuje basu Johna. Perkusji Rogera zresztą też, słuchając coveru momentami czuję się jakbym słyszała automat perkusyjny, zero wyczucia
Możliwe, że gdyby nie ten cover nie zdała bym sobie sprawy jak bardzo lubię bas w tym utworze

W The Fairy Feller's Master-Stroke też jest jedna z tych linii basu jaką uwielbiam. I od razu przypomina mi się jeszcze Dead On Time, tu Roger też jest świetny. I coraz bardziej żałuję, że nigdy nie odważyli się zagrać tego rockera na żywo. Dead On Time to mógłby być jeden z killerów koncertowych, jeśli tylko by im wychodził.

[Ziutek98]

Wyczucia oczekujesz, od Ulricha?
_________________
PRÖWLER - kapela rockowa, ja na basie. Info o koncertach na kanale pod linkiem

[Lecri]

A czy ja napisałam, że tego od niego tego oczekuję? Tylko napisałam dlaczego zdecydowanie wolę perkę Rogera

[Ziutek98]

No to znaczy, że słuch masz jak najbardziej w porządku... No i, chociaż akurat na bas w SCC nigdy nie zwracałem uwagi, tak spodziewam się, że brzmi to wiele gorzej, gdy za czterostrunowe wiosło w Metallice w onym czasie łapał Newsted - basista naprawdę niezły technicznie, ale jednak z dość topornym stylem gry i bez większego uczucia w niej. Jest świetny do wypełniania niskich rejestrów w kapeli heavy metalowej i muzyka zyskuje dodatkowego "mięcha", ale finezji żadnej w tym nie ma.

Ale zaczepisty offtop
_________________
PRÖWLER - kapela rockowa, ja na basie. Info o koncertach na kanale pod linkiem

[Maciej]

A więc waszmościowie i wy szlachetnie urodzone panny, przechodzimy do
Under Pressure i tradycyjna prośba do modoadminów

Utwór to zaiste ekstraordynaryjny,wyjątkowość jego polega na tym że jest to jedyny przypadek w w dyskografii Królowej gdzie w utworze studyjnym zaśpiewał inny znany wykonawca,a nawet jest współautorem.Trzeba też nadmienić że Bowie poza tym zagrał na klawiszach.
Piosenka nagrana podczas spotkania w studiu w Montreux, szybko jak tornado.David Bowie przybył tam nagrać chórki do „Cool Cat” a skończyło się wspólną kompozycją którą dziś na warsztat bierzemy.
Kompozycja wyszła od Freddiego ale wszyscy w niej partycypowali,spore części utworu mają swą genezę w jamie między muzykami a Bowiem.
Dziś jak wiemy z wywiadów z Mackiem, pomysł Freddiego na improwizowane partie wokalne jest częsciowo prawdą bo Freddie owszem nie znał partii Davida śpiewając swoje,za to Bowie trochę „oszukał” i odsłuchał to co wcześniej przygotował Freddie i dopiero wyszedł że swoimi propozycjami
Cały utwór w zasadzie opiera się na wokalach Freddiego i Bowiego o których mozna sporo podyskutować, to wokale są paliwem kompozycji, sporo scatu, czasem falset, to znów normalny śpiew, harmonie wokalne.
Utwór kowerowany niemal równie często co Zeus zdradzał Herę.
Warto zwrócić uwagę na motyw basowy ,który byłwał zapożyczany, przerabiany etc.

Wspaniały rezultat spotkania dwójki wielkiej klasy artystów czy niepotrzebna kooperacja pary zagubionych w owym czasie mistrzów którą niezbyt lubicie? Kawał niebanalnego rockowego kawałka czy taka sobie piosenka stworzona w nadmiernym w pośpiechu?
_________________
Light the fire, feast
Chase the ghost, give in
Take the road less traveled by
Leave the city of fools
Turn every poet loose

[Jaszek]

Jak dla mnie świetny kawałek, magiczna wręcz hipnotyczna linia basu wspaniale śpiewający i uzupełniający się Bowie i Mercury ale duży minus za beznadziejny teledysk...
Szkoda tylko że Queen tak rzadko nagrywali coś z innymi muzykami...
_________________
I'm slightly mad
Oh dear

[Aia]

Nie jest to jeden z moich ulubieńców w dorobku Queen, tym niemniej numer bardzo przyjemny w odbiorze. Miło rozhuśtany, pulsujący, może nie do końca "hotspejsowy", ale wpisujący się rytmicznością i specyficznym bujaniem w funkowe poszukiwania chłopaków z tamtego czasu.
Bardzo podobają mi się partie pstrykane i klaskane na początku i na końcu, to zdecydowanie najfajniejsze momenty całości.

Wyśmienicie, bez zaawansowanej kombinatoryki daje się go wytańczyć, co dla mnie, jako osoby mobilnej , jest zawsze szczególną zaletą, pozostającą w znacznej mierze niezależną od czysto muzycznych doznań i energetyczno-mistycznych uniesień. Tych ostatnich Under Pressure mi niestety ni okruszyny nie przynosi. Tak naprawdę nie jestem z nim w żaden sposób emocjonalnie związana, po prostu nie działa na mnie na tej płaszczyźnie totalnie. Nie potrafię określić dlaczego tak się działo i dzieje, to poza zasięgiem mojej percepcji. Pozostaję wobec niego całkiem obojętna, ni mnie ziębi, ni grzeje.
Może to przez Davida, którego jęczący wokal w tym utworze mi nie za bardzo leży, a może to jakiś szczególny rodzaj dystansu ze strony samego Freda, który jest dla mnie w pewien irracjonalny sposób wyczuwalny. Abstrahując jednak od tych czysto subiektywnych, osobistych odczuć...Jest to na pewno jeden z ciekawszych numerów, jakie wyszły z rąk Królowej w latach '80. Niebanalny, poszukujący, bawiący się konwencją.

Teledysk jest średni, jak na Queen. Popełnione zostały przy okazji Hot Space duuuuużo lepsze rzeczy .

Nie za bardzo rozumiem jego ideę, pozostaje w jaskrawym kontraście do moich wyobrażeń odnośnie treści i interpretacji tekstu. Z jednej strony jest aż nader względem niego dosłowny, z drugiej zupełnie w niego "nie wchodzi", aprzy tym niejako narzuca widzowi obrazy uniemożliwiające podróż w głąb słów na własną rękę, które jednak, w przeciwieństwie do chociażby Calling All Girls (gdzie tekst klarowny jak rosół potraktowany białkiem) na takie meandrowanie myśli pozwalają. Trochę szkoda. Ma jednak "momenty". Niezłe są natomiast graficzne kolaże, efekty kalejdoskopowe, czy jak je tam nazwać w centralnej partii, pozostające w bezpośredniej korelacji z pulsującą muzyką i nawiązujące do popartowej koncepcji okładki HS. Podobają mi się też sceny wybornych filmowych wrzasków przekładające się na wycia obu panów .
_________________
Errare humanum est...

SERDUCHA SERDUCHOM

[daga]

Pozycja nr. 1 UK i Holandia; 29 USA, 88 Japonia, 8 Australia, 10 Austria i Szwajcaria, 21 Niemcy,
Ukazał się także w USA, Japonii, Holandii, Niemczech, Francji, Włoszech, Portugalii, Jugosławii, Bazyli, Meksyku, Kolumbii, Australii, Nowej Zelandii, Kanadzie, Hong Kongu.
12" wersje ukazały się w Niemczech, Holandii i Kolumbii. Wydanie kolumbijskie miało winyl w kolorze zielonym i żółtym (prawdopodobnie również w innych kolorach).

SINGIEL UNDER PRESSURE DOCIERA DO 1 MIEJSCA I SPĘDZA W SUMIE 10 TYGODNI NA LIŚCIE I STATUS SREBRNY W UK

GENERAŁ GALTIERI OKREŚLIŁ UNDER PRESSURE JAKO ELEMENT BRYTYJSKIEJ PROPAGANDY W ARGENTYNIE. (czas wojny o Falklandy)

W 1991 ROKU RIFF Z UNDER PRESSURE WYKORZYSTAŁ VANILLA ICE W UTWORZE ICE ICE BABY

UNDER PRESSURE BYŁO MIXOWANE W NOWYM YORKU PRZEZ FREDDIE'GO, ROGERA I BOWIE'GO

W UNDER PRESSURE UŻYTO ELEKTRYCZNYCH ORGANÓW HAMONDA, NA KTÓRYCH GRAŁ FREDDIE

# NAGRYWANIE UNDER PRESSURE TRWAŁO 24h W MONTREUX I PARĘ TYGODNI PÓŹNIEJ W NOWYM JORKU W 18h

POMYSŁ TEKSTU I TYTUŁU DO UNDER PRESSURE JEST FREDDIE'GO I DAVIDA

WE WRZEŚNIU 2005 MAGAZYN STYLUS UZNAŁ LINIE BASU W UNDER PRESSURE ZA NAJBARDZIEJ POPULARNĄ W HISTORII MUZYKI

JOHN JAKO TWÓRCE LINI BASSOWEJ W UNDER PRESSURE WSKAZUJE BOWIEGO TEN ZAŚ TWIERDZI, ŻE JAK JUŻ ZJAWIŁ SIĘ W STUDIO ONA JUŻ ISTNIAŁA ZAŚ BRIAN I ROGER WSKAZUJĄ NA JOHNA

BOWIEMU NIE SPODOBAŁ SIĘ COOL CAT Z JEGO WOKALEM I POPROSIŁ O JEGO USUNIĘCIE. WOKAL WMONTOWAŁ MACK Z SESJI UNDER PRESSURE. Z TEGO POWODU BYŁY OPÓŹNIENIA W WYDANIU ALBUMU,


sorry za duże literki ale kopiuje z mojej strony queen.cba.pl
_________________
http://www.wierszetakzwane.prv.pl/
http://www.deaky.prv.pl/
http://www.queen1991.blog.pl
http://www.queen.blox.pl

[LepP]

Vaniliowy chłopak nie wykorzystał linii basu z UP. dodał do niej jedną nutkę i wg prawa mógł podpisać swoim nazwiskiem. "Inspiracje" są oczywiste, ale tak to wygląda od strony praw autorskich.
_________________
LepP