Najlepsza płyta lat 70-tych

[Fenderek]

Równowaga musi w przyrodzie być

Tu się można rozpływać nad tym czemu pierwsza dekada bije na łopatki wszystko co Queen nagrało w kolejnej

Dla mnie osobiście jednak ANATO.
To żonglowanie nastrojami i tematami; żeby było białe musi być czarne, żeby było wesołe musi być smutne. Na tej płycie jak na żadnej innej hołdowano tej zasadzie. To jest dzieło, dzieło skończone. Nie ma zbędnych nut, nie ma zbędnych utworów- wszystko ma swoje miejsce i swój cel. Nie można włączyć w dowolnej kolejności, nie można przejść obok obojętnie. Muzyka rockowa potrafi być sztuką- a ta płyta jest tego dowodem.

Niedawno mogliśmy podziwiać multitracki Bohemian Rhapsody- ich jakośc mogła tylko powalić. Usłyszeć wokal Freda a capella, gitary Maya, te chórki... a śmiem twierdzić, że na tej płycie KAŻDY utwór wywołałby taki sam szok. Nawet niby singlowe i popowe YOU'RE MY BEST FRIEND- te chórki w refrenie to coś niesamowitego... Te wszystkie nakłądki w DEATH ON TWO LEGS, gitarowe orkiestracje LOML czy BAD COMPANY... Ależ ja chciałbym usłyszeć wszystkie ścieżki tych- i całej reszty!- utworów!!!

Polecam ANATO w wersji 5.1- lae tej oryginalnej, nie z wydania 30-rocznicowego. Wysłuchjanie tego albumu w surroundzie to jedno z najpiękniejszych doświadczeń odnośnie Queen jakie kiedykolwiek przeżyłem.
_________________


Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter- don't mind.

A teraz, drogie dzieci ... pocałujcie misia w dupę
http://fenderek.blogspot.co.uk/

[Bizon]

[kater]

A Night At The Opera, bo to jedna z wielu moich płyt wszech czasów i jedyna płyta Queen, którą darzę niekłamaną miłością. Zresztą pisałem już o tym sto razy.

Potem "dwójka", której doskonałość psuje Roger w Loser In The End, A Day At The Races, bo powtórka ANATO, chociaż coraz bardziej uwtierdzam się w przekonaniu, że jednak wiele jej brakuje do poprzedniczki. Dalej wymiennie debiut, Sheer Heart Attack i Jazz. News Of The World właściwie nie lubię.
_________________

PORTFOLIO / 1 DZIEŃ 1 PŁYTA / QW OKŁADKI / KOPS / ZUPA

[Fenderek]

[Het]

ale fajne ankiety wymyśliliście chopaky. A Day At The Races rox \m/

[Kensington]

Chyba jednak "Jazz"...
_________________

Z kobietami się nie dyskutuje. Kobiet się słucha.
Moje aukcje

[Mariusz]

ANATO i Dwójeczka. Reszta z tyłu...
_________________
There Must Be More To Life Than This

[Mandey]

07. Queen
06. Jazz
05. News Of The World
04. A Day At The Races
03. Queen II
02. Sheer Heart Attack
01. A Night At The Opera

Pierwsza trójka po za zasięgiem pozostałych, jak słucham to od początku do końca. Do dwójki ostatnich jako do całości wracam bardzo rzadko.
_________________

[anulka_rafaleq]

Ja mam jednak sentyment do pierwszego albumu.
_________________
All the desirable things in life are either illegal, expensive, fattening or married to someone else …

[Majkel]

Też nie będę się rozpisywał, bo i co mam napisać - wszyscy doskonale wiemy, że lata '70 to esencja geniuszu Queen w najczystszej postaci *. Nie będę silił się na żaden ranking, bo zawsze miałbym poczucie skrzywdzenia jakiejś płyty, jakiegoś utworu Ale jestem w stanie wskazać rzecz jasna LP, który dla mie stanowi prawdziwą esencję esencji, gdzie całe zjawisko o nazwie Queen zostało skondensowane w iście mistrzowski sposób - to rzecz jasna ANATO, płyta, przy której - jak już wspomniałem - doznaję mentalnego orgazmu (i tu rzucę jeszcze jednym komplementem - orgazmu większego niż przy Hot Space ). Ta płyta jest tak genialna, że nie wyrzuciłbym stamtąd żadnej, najmniejszej nawet nutki, żadnego akordziku, żadnego wdechu i wydechu Freddiego, żadnego uderzenia Taylorowskimi pałeczkami w perkusję itd. itd. Uwielbiam płytę od samego początku - genialnego przejścia z Death On Two Legs do IILWMC, a potem LOTSA - ta diametralna zmiana nastrojów po zaledwie trzech utworach to kolejny znak rozpoznawczy różnorodności naszego zespołu. Ba, na ANATO nie byłbym nawet w stanie wskazać ulubionego utworu - o to miano spokojnie mogłyby się bić Death On Two Legs, The Prophet's Song czy Bohemian Rhapsody (kolejna uwaga! - wszystkie te utwory porozmieszczane są dokładnie w kolejności początek - środek - koniec płyty ). No i to przede wszystkim najważniejszy album Queen w ich karierze - odbicie się od finansowego dna, głównie dzięki ich bezprecedensowemu sukcesowi ich najbardziej znanego dzieła ("Cygańska Rapsodia" rzecz jasna ).

Aha, i nie sposób tutaj nie wspomnieć jeszcze o jednym dziele, tj. Czarnej Stronie Queen II. Znowu - cała płyta jest genialna - ale to właśnie Black Side jest po raz pierwszy tak wyraźną kwintesencją zjawiska o nazwie Queen, ich innowacyjności, własnego stylu itd. itd., czego najlepszym przykładem jest właśnie Marsz (tytułowej) Czarnej Królowej. Zauważmy, że autorem wszystkich utworów tamże zawarty jest nie kto inny, jak F. Mercury

P.S. Czekam w takim razie jeszcze na ranking Queen w latach '90 - serio, niech ktoś się ośmieli założyć taki temat, bo w końcu wydano wtedy dwie pełnoprawne płyty (jakby ktoś bardzo się uparł, to może do tego okresu dokoptować The Cosmoc Rocks, w końcu to tylko 8 lat różnicy ).

*mimo swojego niewątpliwego hot-zboczenia (którego się nie wypieram) jestem zdolny na takie obiektywne stwierdzenie

[NAR]

Ciężko jak cholera.

1 ANATO - bo to jednak jest jedna z płyt wszechczasów. Koniec kropka. Czysty geniusz. NIKT nigdy nie nagrał już czegoś takiego.

2 Queen II - oj nie gdyby zrobić z tego jeden utwór to Noc w Operze była by zagrożona. I to mocno. No ale mówi się trudnommusi nam wystarczyć to co mamy.

3 DATR - mimo, że cały czas traci w moich oczach (w stosunku do reszty płyt z lat 70) to jednak jak narazie utrzymuje się na 3 pozycji. CHOCIAŻ jest CHOLERNIE zagrożona.

4 Sheer Heart Attack - no co tu mówić. GENIUSZ. Za jakiś czas pewnie wbije się na 3 pozycję.

5 Queen - ZAJEBIŚCIE oryginalna płyta. Jak ostatnio pisałem w którymś temacie. Zespół już nigdy nie był tak oryginalny i innowacyjny.

------------------------------------------------------------------------

6 News. - BARDZO długo nie doceniałem tej płyty, a to przez WWRY i WATC. Ale ostatnio dotarło do mnie że jest poprostu genialna. Jedyna swoim rodzaju. Oprócz dwóch wymienionych wyżej hymnów znajdują się tam klasyki jak It's late, Blues, Get Down, SHA, kurde cała płyta.

7 Jazz - płyta bardzo równa, gdzie wszystkie numery trzymają poziom (bardzo wysoki) ale nie ma tam geniuszu na miarę Black Queen czy Rapsodii i chyba dla tego nie mogę jej ocenić inaczej. Acz kolwiek często zmienia się jej pozycja z Newsami.

Teraz na szybko, później może napiszę coś więcej.
_________________
oł je oł je oł je.

Powyższy post NIE jest oficjalną opinią Polskiego Fanklubu Queen, w tym jego Zarządu i innych organów nadzoru. Za obrazę uczuć religijnych i wszelkich innych proszę karać banem (na fejsie i innych portalach) jedynie owego użytkownika.


LOST: THE END - smutno mi
<smutno mu>

[mike]

O ile w latach '80 nie było problemu, o tyle w '70 jest ogromny! Ale jadymy:

Lista z przekonań i logiki (chociaż jak bym nie ułożył, to nie będzie do końca odzwierciedlać moich "uczuć"):

Miejsce 7. Queen - bardzo lubię debiut, ale to jeszcze nie było do końca to. Zbędne Seven Seas Of Rhye, denerwujące Modern Times Rock'n'Roll, kilka dobrych i trochę bardzo dobrych kompozycji (My Fairy King, Liar).

Miejsce 6. A Day At The Races - zły (bo czarny) brat Nocy W Operze. Problem z tym albumem mam taki - no przecież on nie jest beznadziejny, nie jest nie wiadomo jak gorszy od innych, ale wkurwia mnie momentami niemiłosiernie. Nie cierpię intra przed TYMD, You Take My Breath Away jest śliczne, ale (zabijcie) dla mnie troszkę za długie, jeszcze te dziwne nakładki na koniec, Szatan wie po co...No i Drowse chyba nigdy do mnie nie przemówi. Poza tym nie mam zastrzeżeń, naprawdę... Nawet okładka ładniejsza niż przy ANATO

Miejsce 5. Jazz - taki powiedzmy...najbardziej przebojowy album lat '70, jeden z moich ulubionych, ale ulubiony nie znaczy najlepszy. Obok hiciorów i świetnych nie hitów mamy koszmarki w postaci In Only Seven Days, Leaving Home Ain't Easy (które myli mi się ze Sleeping On The Sidewalk, ale że obu nie znoszę, to nie ma problemu) i More Of That Jazz (muzyka fajna, ciężka, mięsista, ale mimo wszystko nie trafia do mnie ten twór).

Miejsce 4. News Of The World - może trochę za wysoko, ale bardzo przypadła mi do gustu ta surowość. To tu mamy dwa najbardziej rozpoznawalne hity zespołu (które teraz przełączam, bo mi się tak przejadły, że nie wiem, ale to nieistotne), to tu mamy najlepsze pedalstwo Johna (Spread Your Wings). Poza tym ukochane All Dead All Dead, erotyczne Get Down Make Love (i dla mnie to jest erotykiem [może zbyt dosłownym, ale jakim drapieżnym ], a nie Body Sranguage), czy w końcu It's Late. Słabe punkty - Sheer Heart Attack i Sleeping On The Sidewalk.

Miejsce 3. Sheer Heart Attack - teoretycznie jest tu kilka utworów, których raczej nie trawię (In The Lap Of The Gods, Dear Friends, She Makes Me), ale mimo to - czuć ten eklektyzm, jest wspaniały segment Tenement Funster-Flick Of The Wrist-Lily Of The Valley, mamy też pierwszy prawdziwy hit zespołu (Killer Queen). No i Brighton Rock, w przeciwieństwie do Guitar Solo nie wkurwia.

Miejsce 2. Queen II - za czarną stronę. Za białą stronę. Za baśniowy klimat. I co tu więcej pisać? Może tyle, że całość psują trochę Loser In The End i Funny How Love Is

Miejsce 1. A Night At The Opera - nie chcę powtarzać, ale muszę - dzieło skończone, każda zmiana tempa ma swoje uzasadnienie, jak już zacznę jej słuchać, to słucham w całości (no poza Bo Rhap, bo już mam go dość xD). Jedyne do czego na siłę mógłbym się przyczepić, to trochę za długa środkowa część Pieśni Proroka Izajasza.

Lista ze słuchania (nieco wypaczona, bo sporządzona tylko na podstawie last.fm):

1. A Night At The Opera
2. News Of The World
3. Jazz
4. Sheer Heart Attack
5. Queen II
6. Queen
7. A Day At The Races

Zatem jak widać, czasem najlepsze nie równa się najbardziej lubiane.

Generalnie dobrze, że nie ma tu The Game, bo już kompletnie nie wiedziałbym co robić xD
_________________
QPoland - skoro jestem już oficjalnym współpracownikiem, to warto zachwalać

http://podniosle.blogspot.com/ - mój superowy bloga$$ek! (aktualizacje w każdy cojakiśczas)

Still Burnin' (i wiele innych: http://www.youtube.com/user/MikeBoatCityPl/videos)

C-lebrity - kontrowersyjny klip zbanowany na YT!

[NAR]

[Marcin]

Ostatnio pełen pozytywnych emocji i wrażeń po Pragowym koncercie, przesłuchałem wszystkie płyty Queen z lat 70-tych i doszedłem do wniosku że dla mnie najlepszą płytą z tych lat jest:

1. A DAY AT THE RACES - dla mnie o niebo lepsza od Opery, jest w cieniu swej poprzedniczki a wg mnie jest o wiele lepsza pod każdym względem nawet okładki. Jeden minus - końcówka You Take My Breath Away wkurza mnie tak samo jak środek The Prophet's Song.

2. A NIGHT AT THE OPERA - Uwielbiam tą płytę tylko za Death On Two Legs i The Prophet's Song. Nie przemawiają do mnie utwory typu '39 i Good Company , dla mnie obniżaja rangę płyty. Nigdy nie przepadałem za You're My Best Friend i Sweet Lady (mowa o utworze ).

3. SHEER HEART ATTACK - same perełki, nie ma słabych punktów, nawet She Makes Me lubie.

4. QUEEN II

5. QUEEN I

Co za kolejność (która nie była zamierzona).
_________________
The Story of Freddie Mercury - http://www.youtube.com/watch?v=rHY25zkQV0o

[Mariusz]

[Arquest]

[Marcin]

[futureal]

osz cholera ,taki temat to wymaga dłuższej wypowiedzi ,ale tak na szybko

1.ANATO
2.SHA
3.QII/NATW/Jazz

[Ziutek98]

Moją ulubioną płytą lat '70 nie jest żadna z wymienionych, jest nią The Game A tuż za nią - Queen II. Mam sentymnt do tego poprocku na The Game, ale jedna k II o jest wielkość i klasa i w kategorii "najlepsza" bezkonkurencyjna. Procession/Father to Son, White Queen, Czarna Strona, to są po prostu tak magiczne utwory, że aż ciężko uwierzyć, że skomponowane przez ludzi. Tylko Roger niepotrzebnie się wpierdolił z jakimś blues-country-rock-niewiadomoczym, ale cóż, widocznie jakby mu nie dali tych paru minut na albumie to by się obraził...
Potem wybór ciężki... Myślę, że ex equo Jazz i debiut. Jazz z podobnych pobudek co The Game, sentyment do paru piosenek (Jealousy :*), zaś debiut za magię i niezwykłą równość. Gdzieś tuż za nimi Sheer Heart Attack. Potem by się uplasowały zapewne Noc w Operze, która dla mnie ma parę słabych punktów, ale ma też od cholery mocnych, no i Wiadomości tvp1... Za Sheer Heart Attack i hiciory No i na końcu Dzień na Wyścigach. Chyba nigdy się do tej płyty nie przekonam, Long Away rządzi, ale You Take My Breath Away ssie

P.S. Będzie najlpesza płyta lat 90?
_________________
PRÖWLER - kapela rockowa, ja na basie. Info o koncertach na kanale pod linkiem

[NAR]

[szymek_dymek]

[Maleństwo]

[Ziutek98]

Rok 1980 to chyba są lata '70, bo rok 2000 to jeszcze XX wiek, zresztą nie wiem, jak to wygląda matematycznie, ja zawsze The Game intuicyjnie traktowałem jeszcze jako lata '70
_________________
PRÖWLER - kapela rockowa, ja na basie. Info o koncertach na kanale pod linkiem

[NAR]

A ja The Game zawsze zaliczałem do 80ątych. Głównie za sprawą syntezatorów, a nie dat.
_________________
oł je oł je oł je.

Powyższy post NIE jest oficjalną opinią Polskiego Fanklubu Queen, w tym jego Zarządu i innych organów nadzoru. Za obrazę uczuć religijnych i wszelkich innych proszę karać banem (na fejsie i innych portalach) jedynie owego użytkownika.


LOST: THE END - smutno mi
<smutno mu>

[szymek_dymek]

Lata siedemdziesiąte, jak nakazuje logika, to potoczne określenie każdego roku, który jest "siedemdziesiątym którymś" (w tym również: siedemdziesiątym).

To, że rok 2000 należy do XX wieku wynika z tego, iż nie było roku zerowego. Stąd rok 1 jest pierwszym, rok 100 - setnym (więc ostatnim w stuleciu), rok 2000 - dwutysięcznym, więc ostatnim w dwudziestym stuleciu, ponieważ 2000 / 100 = 20 etc.
Podobny schemat moglibyśmy zastosować do określenia, czy dany rok należy do PIERWSZEJ DEKADY, DRUGIEJ DEKADY, etc.

Wtedy ok:

Pierwsza dekada XX w.: 1901-1910
Druga dekada XX w: 1911-1920
..........
Siódma dekada XX w.: 1961-1970 (sic!)
Ósma dekada XX w.: 1971-1980
..........
Dziesiąta dekada XX w.: 1991-2000

Ale w potocznej mowie nie określamy, którą właśnie mamy dekadę - zbyt to skomplikowane - tylko w prosty sposób każdy rok 197x traktujemy jako element "lat siedemdziesiątych". To dwie różne sprawy

Szukałem jakiegoś wiarygodnego źródła w internecie, którym mógłbym się podeprzeć. Niestety, nie znalazłem. Pozostaje tylko wikipedia, która podziela mój punkt widzenia, np.: http://en.wikipedia.org/wiki/1970s

Przepraszam za wykład, wiem że sprawa błaha - ale chcę jakoś zamknąć tę kwestię. The Game to lata 80-te.

/ot

ANATO rządzi!
_________________

[Bizon]

zgadzam sie z panem powyzej, poza tym the game samym stylem duzo bardziej jednak nawiazuje do lat 80tych w queen - syntezatory, beznadziejna produkcja itd. no ale jak ktos cale zycie traktowal to inaczej, to i tak pewnie nie bedzie sie teraz przestawial
_________________

if you don't like oral sex, keep your mouth shut...
http://issuu.com/rockaxxess/docs/rock_axxess_15-16 - nowy numer ROCK AXXESS

you never had it so good, the yoghurt pushers are here

[Ziutek98]

Produkcja nie jest taka beznadziejna No i syntezatory osczędnie... Taki pomost, Another One Bites the Dust i Dragon Attack to rzeczywiście to, za czym poszedł Queen na Hot Space, ale już Play the Game jest bardzo pomiędzy, Save Me bardzo w latach '70 (choćby brzmienie gitary), Don't Try Suicide też raczej nie pasuje do lat '80 - dość eksperymentalne, Rock It bym nazwał miksem Don't Stop Me Now z Keep Passing the Open Windows Crazy Little Thing Called Love czy Sail Away Sweet Sister z pewnością odnalazły by się na Jazzie... Właśnie do Jazz najbardziej mi się wydaje ten album podobny. Mi ciężko stwierdzić, czy stylistycznie to są te czy tamte lata.
_________________
PRÖWLER - kapela rockowa, ja na basie. Info o koncertach na kanale pod linkiem

[NAR]

Oo nie Sail Away najbardziej pasowałoby by do dwójeczki. Ewentualnie debiutu. Taki cudowny baśniowy prawie że klimat.
Ale takie Save me na przykład to do Jazzu pasowałoby jak ulał.
No i Play the Game nawiązuje troszeczke do poprzedniej dekady, ael reszta to już lata 80'ąte.
_________________
oł je oł je oł je.

Powyższy post NIE jest oficjalną opinią Polskiego Fanklubu Queen, w tym jego Zarządu i innych organów nadzoru. Za obrazę uczuć religijnych i wszelkich innych proszę karać banem (na fejsie i innych portalach) jedynie owego użytkownika.


LOST: THE END - smutno mi
<smutno mu>

[Kamil fan]

[mike]