Bob Dylan

Mikikakak · Dołączył: 26 Wrz 2007 Posty: 210 Skąd: Kovary

Jakimś cudem nie ma jeszcze tematu o Bardzie, śpiewającym niedbałym głosem (tak było napisane na Wikipedii - eufemizm roku Very Happy

), toteż postanowiłem go założyć. Przedstawiać go chyba nie trzeba. Chciałbym natomiast dowiedzieć się, co sądzicie o jego muzyce, głosie, piosenkach, płytach itd. Jak dla mnie - w sferze tekstów wymiata, gry na harmonijce wymiata, w sferze gry na gitarze - wymiata, w sferze śpiewu... no cóż. Nie każdy ma głos jak Freddie, ale nikt nie ma tak charakterystycznego meku (jakby któś się nie domyślił - wyraz pochodny od meczeć) jak Dylan. Ale to jego coverowali Rolling Stonesi, Jimmi Hendrix, Guns n' Roses (szczerze powiem - cover lepszy od oryginału, przynajmniej dla mnie), i wiele innych zespołów, mniej lub bardziej znanych. Ulubione kawałki:
All along the watchtower, Blowin' in the wind, Knockin' on heavens door, like a rolling stone, Mr. Tambourine man, Lay Lady Lay i Shelter from the storm. Tyle.
_________________
Jeszcze raz bardzo pana przepraszam.

CORAX · Dołączył: 05 Lip 2004 Posty: 3277 Skąd: Coraxstadt

Jest mi niby obojętny, ale powiem raczej, że centralnie pozytywne odczucia mam. Lubię słuchać, chociaż nie znam jakoś dobitnie i nie zawsze go kojarzę. Kumpel nazwał go kiedyś experimental country, hihi. Do wyżej wymienionych kawałków od siebie dopiszę tylko jeszcze protest song Hurricane, opowiadający autentyczną historię pewnego czarnoskórego boksera o takim przydomku (Rubin "Hurricane" Carter) niesłusznie (?) oskarżonego o morderstwo i skazanego. Klawe.

_________________

BeBe · Dołączył: 27 Gru 2006 Posty: 4252 Skąd: FAC 51

Miałem założyć, ale mi się nie chciało /o/
Aktualnie ścisła piątka moich ulubionych wykonawców, a Mr. Tambourine Man to najczęściej słuchany przeze mnie kawałek.
Cenię sobie głównie bardzo dobre teksty, ciekawą manierę wokalną, ale tylko tą z lat 50/60/70..
Trudno nie znać, chyba najczęściej coverowany artysta na świecie ;d
_________________
Sometimes the only sane answer to an insane world is insanity.

Kensington · Dołączył: 27 Sie 2004 Posty: 4263 Skąd: Modar

Nie zachwyca mnie jego muzyka. Z "Bobów" zdecydowanie wolę Marleya Smile

_________________

Z kobietami się nie dyskutuje. Kobiet się słucha.
Moje aukcje

Qnrad · Dołączył: 17 Sty 2007 Posty: 1092 Skąd: Warszawa

A ja bób gotowany.

Nie przepadam, choc i niewele znam.
_________________
bardzo mało czasu na forum, niestety...

Grandville · Dołączył: 12 Lut 2006 Posty: 374

Dajanek · Dołączył: 30 Mar 2007 Posty: 192

BeBe · Dołączył: 27 Gru 2006 Posty: 4252 Skąd: FAC 51

Bob to zdrobnienie od imienia Robert.
Dylan też się nazywa Robert.
_________________
Sometimes the only sane answer to an insane world is insanity.

Mikikakak · Dołączył: 26 Wrz 2007 Posty: 210 Skąd: Kovary

CORAX · Dołączył: 05 Lip 2004 Posty: 3277 Skąd: Coraxstadt

Nie, na więzienie. Cała historia jest dość kontrowersyjna: mało dowodów, różne relacje świadków, słabe poszlaki, kolor skóry podejrzanych - stąd protest song Dylana, który jak wielu innych ludzi w tamtym czasie uważał, że Carter jest niewinny i mógł zostać wrobiony. Morderstwa miały miejsce o 2:30 w nocy 17 czerwca 1966 roku. Dwóch Murzynów zastrzeliło i raniło kilka osób podczas napadu na Lafayette Bar and Grill w mieście Paterson (New Jersey).

Pół godziny później zatrzymano dwóch ludzi, jednym z nich był Rubin "Hurricane" Carter (drugim był niejaki John Artis). Ponieważ policja nie miała jednoznacznych dowodów, nie zdjęli nawet odcisków palców, jeszcze tego samego dnia zostali oni zwolnieni. Od tego dnia życie Cartera nie było usłane różami. W sumie odbyły się dwa kontrowersyjne procesy (1967, 1976), a na wolność wyszedł w roku 1985. Dylan śpiewa "a mógł być mistrzem świata..."

Właściwie do dziś nie wiadomo na 100% czy wypuszczono potrójnego mordercę, czy też niewinny człowiek siedział w więzieniu niemal 20 lat.

Pan Carter żyje i ma się dobrze.

PS. John Artis wyszedł na wolność w 1985, lecz wrócił do kicia w 1986 za handel kokainą i nielegalne posiadanie broni. Obecnie pomaga socjalnie trudnej młodzieży.
_________________

kater · Dołączył: 24 Maj 2006 Posty: 6820 Skąd: Góry Samotne

Dajanek · Dołączył: 30 Mar 2007 Posty: 192

daga · Wysłany: Pon Mar 17, 2008 3:21 pm Temat postu:

http://muzyka.onet.pl/10174,1712008,newsy.html
W Wawie na koncercie. 260zł za bilety w Stodole.
_________________
http://www.wierszetakzwane.prv.pl/
http://www.deaky.prv.pl/
http://www.queen1991.blog.pl
http://www.queen.blox.pl

lemur · Wysłany: Pon Mar 17, 2008 8:41 pm Temat postu:

Kuba · Wysłany: Pon Mar 17, 2008 9:03 pm Temat postu:

Sorry Bob, ale wole Claptona i Queen Smile

No i ta cena...
_________________
Well, it's all right then, and it's all right now

lemur · Wysłany: Pon Mar 17, 2008 9:06 pm Temat postu:

Swoją drogą, jakby na wszystko starczyło pieniędzy [przyjmą mnie na stałe do pracy czy nie?] oraz czasu [ustawią jakoś egzaminy normalnie czy nie?] to zapowiada się niezły wypas...Dylan, Manic Street Preachers w Poznaniu, The Police i Queen...ach
_________________
Pierwszy Pisarz Forum 2006, 2007, 2009; Podpis Roku 2010

Mój blogasek: http://obserwujacylemur.wordpress.com/

BeBe · Dołączył: 27 Gru 2006 Posty: 4252 Skąd: FAC 51

MariuszGr · Dołączył: 25 Lis 2012 Posty: 37 Skąd: Katowice

Fani Dylana powinni koniecznie zobaczyć film "Sugar Man", o muzyku, któremu wróżono karierę większą niż Dylanowi, a mimo to... W czasach zdecydowanie czarno-białych (rock, folk w białym wydaniu, czarny blues i wykonawcy spod znaku wytwórni Motown) Sixto Rodriguez miał znacznie mniej szczęścia niż Carlos Santana. Był jako Latynos niewiarygodny, śpiewał w stylu czarnych białą muzykę. Zaangażowanie społeczne oraz niechęć do tzw. branży zamknęły mu drogę do kariery. Płyty z 1970 i 1971 roku przeszły bez echa, a Rodriguez bez żalu do świata zajął się czym innym. Ale to nie koniec tej historii. Polecam. Recenzja na blogu.
_________________
http://blognroll.blox.pl/html