Mike Oldfield

[punkadiddle]

Bla bla.

[Misiu]

Toteż edukuję, gdy piszę, że mnogość Tubular Bellsów ma się nijak do wtórności. Zresztą, ja chyba przestałem już wierzyć w muzyczną edukację ludzkości.
_________________
Whatever happened to playing a hunch? The element of surprise, random acts of unpredictability? If we fail to anticipate the unforseen or expect the unexpected in a universe of infinite possibilities, we may find ourselves at the mercy of anyone or anything that cannot be programmed, categorized or easily referenced.

Moje zdjęcie

[NAR]

Pamiętam, że słuchając kiedyś tam Tubular Bellsów a później tego Ommacośtam nie widziałem żadnej różnicy. Ale ja jestem Marionanistą, więc się nie przejmujcie.
_________________
oł je oł je oł je.

Powyższy post NIE jest oficjalną opinią Polskiego Fanklubu Queen, w tym jego Zarządu i innych organów nadzoru. Za obrazę uczuć religijnych i wszelkich innych proszę karać banem (na fejsie i innych portalach) jedynie owego użytkownika.


LOST: THE END - smutno mi
<smutno mu>

[punkadiddle]

Bla bla.

[Misiu]

Z tą różnicą, że Mike jest lepszym gitarzystą niż Rothery.
_________________
Whatever happened to playing a hunch? The element of surprise, random acts of unpredictability? If we fail to anticipate the unforseen or expect the unexpected in a universe of infinite possibilities, we may find ourselves at the mercy of anyone or anything that cannot be programmed, categorized or easily referenced.

Moje zdjęcie

[NAR]

[wasdfg7]

Miałem wklejać do Złotych Ust ale stwierdziłem że chociaż tyle upokorzenia Ci oszczędzę

Ale zainteresowałeś mnie Misiu. Nie przesłucham tego ani dziś ani jutro. A za miesiąc ale mówię poważnie. Walnij jakimiś przykładami.
_________________

MARILLION - BRAVE
The true soul of Queen band is lost...
______________________________
I've Been Blessed By God
Yet I Feel Forsaken
All To Me Was Given
Now It's Finally Taken

[NAR]

i to kurde lepiej by były dobre <groźna mina>
_________________
oł je oł je oł je.

Powyższy post NIE jest oficjalną opinią Polskiego Fanklubu Queen, w tym jego Zarządu i innych organów nadzoru. Za obrazę uczuć religijnych i wszelkich innych proszę karać banem (na fejsie i innych portalach) jedynie owego użytkownika.


LOST: THE END - smutno mi
<smutno mu>

[Atrus]

Bez przesady, Rothery jest wielkim gitarzystą, ale jak słucham na przykład Hibernaculum to uświadamiam sobie, że takich gitarzystów jak Mike można policzyć na palcach jednej ręki - rozpoznawalnych od razu, o tak charakterystycznym brzmieniu. Rothery gra piękne solówki, ale gitara Oldfielda to coś więcej - mimo wszystko.
...chociaż, jakbym włączył teraz Chelsea Monday, to pewnie miałbym wątpliwości
_________________


With my last breath I curse Zoidberg.

[punkadiddle]

Bla bla.

[Misiu]

A piszcie se co chcecie, dla mnie Marillion i tak nie różni się znacznie od innych neoprogresywnych rockowców. Z tym, że był pierwszy i jest zwyczajnie najlepszy. Oldfielda zaś nikt nie podrobił. Są multiinstrumentaliści tacy jak Kitaro czy Vangelis, ale oni są przede wszystkim klawiszowcami, Mike'a wiodącym instrumentem jest zaś gitara, której właściciela czuć po prostu na kilometr, w jakiejkolwiek stylistyce by się nie znalazła (a znalazła się w baaardzo wielu).

Końcówka Ommadawn
Wy i tak wiecie swoje, ale ja słyszę, jak on tu wciska kilkanaście idealnie pasujących dźwięków w jeden takt (coś a'la Gilmour w Comfortably Numb), jak zmierza do samego końca i przede wszystkim - jak świdruje struną!

W skrócie:

[NAR]

0,50 i znajdź mi większego gitarzystę. Dla mnie nie ma. Po prostu. Jasne techniką można przegonić i choćby Pietruchę. Ale feelingiem tego faceta się nie da pobić. Największy? Dla mnie zdecydowanie tak.
_________________
oł je oł je oł je.

Powyższy post NIE jest oficjalną opinią Polskiego Fanklubu Queen, w tym jego Zarządu i innych organów nadzoru. Za obrazę uczuć religijnych i wszelkich innych proszę karać banem (na fejsie i innych portalach) jedynie owego użytkownika.


LOST: THE END - smutno mi
<smutno mu>

[Misiu]

Dla mnie Oldfield właśnie feelingiem bije Rothery'ego na głowę. Choć techniką pewnie też.
_________________
Whatever happened to playing a hunch? The element of surprise, random acts of unpredictability? If we fail to anticipate the unforseen or expect the unexpected in a universe of infinite possibilities, we may find ourselves at the mercy of anyone or anything that cannot be programmed, categorized or easily referenced.

Moje zdjęcie

[punkadiddle]

Bla bla.

[NAR]

no to sorry my się NIGDY nie dogadamy techniką... może. Nie znam się na tym więc nie mówię nie. Ale wyczuciem, feelingiem, tym jak przez chwilę staje się jednością z utworem... w tym IMO nikt nie może go pobić.

[punkadiddle]

Bla bla.

[Misiu]

Bla, bla, bla - feeling to nie tylko wpasowanie się w klimat i poruszenie słuchacza. U Rothery'ego feeling można czuć lub nie, w zależności od tego, czy podoba nam się muzyka Marillion. U Oldfielda po prostu go słychać.

Początek Amarok
A i jak "ładnie" potrafi od 5:48.

A Oldfield cytuje samego siebie, to fakt. I wychodzi to na zdrowie jego twórczości, absolutnie.
_________________
Whatever happened to playing a hunch? The element of surprise, random acts of unpredictability? If we fail to anticipate the unforseen or expect the unexpected in a universe of infinite possibilities, we may find ourselves at the mercy of anyone or anything that cannot be programmed, categorized or easily referenced.

Moje zdjęcie

[wasdfg7]

Nie dojdziemy do wspólnego wniosku ;p

Poczekałem chwilę. Przesłuchałem 20 s tego Amaroka od momentu w którym zaznaczyłeś i... no sorry. Mówisz feeling. Nie wiem czy to jest kwestia gustu czy nie. Ja tam nie czuję nic co by wychodziło ponad suche oddanie utworu. Nie kłócę się jak to wygląda z techniką. Nie kłócę się kto jest lepszym gitarzystą, ale gitarzystą który do mnie trafia jest Rothery. Tam czuć oddanie, pasję. Solówka (nie wiem którą podał NAR, wiem tylko, że z TSE) jest tam do bólu subtelna. A u Oldfielda. Jak pisałem. Oddanie tylko kilku linijek nut i nic ponadto.
_________________

MARILLION - BRAVE
The true soul of Queen band is lost...
______________________________
I've Been Blessed By God
Yet I Feel Forsaken
All To Me Was Given
Now It's Finally Taken

[Misiu]

Bo Ty tylko czujesz, a nie słuchasz. Posłuchaj całość, a nie od jakichś tam fragmentów. Nie wiem, ja to u Oldfielda po prostu słyszę, jak nawet w popowych utworach (których nie lubię) kręci tymi strunami, wibruje niemiłosiernie, palec mu drży i przechodzi w najwyższe dźwięki jak po maśle. Bez żadnych metafor, tak po prostu jest. Rothery gra piękne rzeczy, idealnie wpasowuje się w stylistykę, tyle że jeśli muzyka Marillion do kogoś nie trafia, to nie czuje i Rothery'ego (żeby nie było - osobiście bardzo lubię). U Oldfielda zwyczajnie słychać, co on robi tymi palcami, nieważne czy gra rock, pop czy new age.

No i jeśli nie słychać pasji i zaangażowania u kogoś, kto sam nagrywa całe albumy, to chyba nie mamy o czym rozmawiać. Z zaślepieńcami nie warto, zresztą, bo to jak z tymi pod krzyżem.
_________________
Whatever happened to playing a hunch? The element of surprise, random acts of unpredictability? If we fail to anticipate the unforseen or expect the unexpected in a universe of infinite possibilities, we may find ourselves at the mercy of anyone or anything that cannot be programmed, categorized or easily referenced.

Moje zdjęcie

[punkadiddle]

Bla bla.

[wasdfg7]

Dlaczego tylko ten mały fragment? Ponieważ nie mam takiego neta, żeby uciągnąć cały utwór. Musiałbym chyba z 2h czekać. Dlatego tak jak pisałem. Daj tych przykładów kilka a za miesiąc gdy wrócę do akademika, zapewniam Cię. Przesłucham wszystkie. I ja mówię całkowicie poważnie.
_________________

MARILLION - BRAVE
The true soul of Queen band is lost...
______________________________
I've Been Blessed By God
Yet I Feel Forsaken
All To Me Was Given
Now It's Finally Taken

[punkadiddle]

Bla bla.

[kater]

[Ziutek98]

A tam feeling... Nasłuchałem się dzisiaj Queenu i stwierdzam, że May ma lepszy feeling od Rothery'ego
_________________
PRÖWLER - kapela rockowa, ja na basie. Info o koncertach na kanale pod linkiem

[NAR]

hmmm nie
znaczy serio, kocham Maya. NIe da się mu domówić, że ma to COŚ co gitarzysta mieć powinien. Ale głównie to cenię go chyba za ten niepowtarzalny styl jednak, za te jego zabawy z gitarą. Za miauczenie, za walca, za good company etc. Za zabawę i poczucie humoru. jasne także za melodie i inne takie. Za śpiewanie tą swoją gitarą, ale...
no May ma może z 5 solówek, które mnie przenoszą w inny świat. Podczas gdy Rothery... nie wiem ale pewnie z 40.
_________________
oł je oł je oł je.

Powyższy post NIE jest oficjalną opinią Polskiego Fanklubu Queen, w tym jego Zarządu i innych organów nadzoru. Za obrazę uczuć religijnych i wszelkich innych proszę karać banem (na fejsie i innych portalach) jedynie owego użytkownika.


LOST: THE END - smutno mi
<smutno mu>

[wasdfg7]

ehhh NAR




_________________

MARILLION - BRAVE
The true soul of Queen band is lost...
______________________________
I've Been Blessed By God
Yet I Feel Forsaken
All To Me Was Given
Now It's Finally Taken

[punkadiddle]

Bla bla.

[whoatemydinner]

[Atrus]

[punkadiddle]

Ja znam wszystko i mogłabym powiedzieć, że Ommadawn to i moja ulubiona płyta Oldfielda, gdybym nie znała Exposed. Atrus zostanie chyba moim guru.