King Crimson

[Dajanek]

Nie zauważyłem wcześniej tematu o twórczości tej grupy.Choć nie wątpie, iż taki kiedyś był, ale zginął jak wiele innych
Przez wielu uznawana za jedną z najwybitniejszych grup progresywnych.Jest zaliczana do wielkiej szóstki tegoż gatunku, jednakże nie osiągnęła wielkiego sukcesu komercyjnego.
Na razie poznałem zaledwie dwa albumy King Crimson:Discipline, In the Court of the Crimson King.
Pierwszą z nich przesłuchałem dwa razy jakiś czas temu, nie zrobiła na mnie specjalnego wrażenia.Wczoraj przypadkowo włączyłem ją i byłem pod wrażeniem.Posiada bardzo oryginalny klimat.Sposób w jaki w niektórych miejscach na tej płycie Fripp wydobywa dźwięki z gitary, zadziwia.

In the Court of the Crimson King - z tej płyty pochodzi najsłynniejszy utwór King Crimosn - Epitaph.Balada, którą osobiście stawiam w samej czołówce nietylko utworów KC, ale wśród wszystkich poznanych mi dotąd utworów.Inne utwory wcale nie odstają specjalnie od Epitaph.
Na tej płycie jest sporo fragmentów amelodycznych, które mogą nieco zrazić niektórych słuchaczy(np. mnie )

Co sądzicie na temat tej kapeli?

[kater]

Znam głównie King Crimson z lat 70 i bardzo się w nim lubuję. Ulubione płyty na dziś:

1. In The Court Of The Crimson King - schizofreniczne 21st Century Schizoid Man, baśniowe I Talk To The Wind, przepiękne Epitaph, psychodeliczne Moonchild i monumentalny utwór tytułowy. Cudo;

2. Islands - najczęściej jej słucham, genialny klimat, w sam raz przed snem, jak The Dark Side Of The Moon;

3. Red - jeśli debiut był baśniowy, to ta płyta jest iście szatańska ;f Pod względem kolejności utworów podobna do In The Court... - zaczyna się mocno, przechodzi przez balladę i improwizacje i kończy efektownie porażającym Starless.

W dalszej kolejności stawiam Starless and Bible Black (za Trio, Great Deceiver i Night Watch), In The Wake Of Poseidon (za powtórkę debiutu) i Larks' Tongues In Aspic. Z późniejszych czasów słyszałem Discipline i najnowsze Power To Believe, ale nie przypadły mi do gustu. ;f
_________________

PORTFOLIO / 1 DZIEŃ 1 PŁYTA / QW OKŁADKI / KOPS / ZUPA

[Stone Cold]

Sporo o nich było mówione w temacie rock progresywny wiec nie wiem czy był sens zakładnia tematu ale skoro juz jest... Zaznczam lubie, najczesciej słucham In The Court Of The Crimson King
_________________
And that's the bottom line because Stone Cold Said So!

[Kuba]

Znam In The Court Of The Crimson King Który mnie wrecz przygniata i wbija w fotel... Epitaph mógłbym słuchac w nieskończoność
_________________
Well, it's all right then, and it's all right now

[lemur]

Jeden z najinteligentniejszych i najbardziej wymagających zespołów. Muzyka trudna, wymagająca skupienia, ale właśnie - niesamowicie inteligentna. Nie tylko w warstwie słownej ale wręcz muzycznej...

Wspaniała jest płyta "Red" z tak pięknymi rzeczami jak "Starless" oraz "Fallen Angel". Absolutna klasyka to oczywiście pierwszy krążek opowiadający o zamku karmazynowego króla. A jest jeszcze niesamowite "Islands" z tą fantastycznie subtelną, pojawiającą się z mroku partią trąbki...
_________________
Pierwszy Pisarz Forum 2006, 2007, 2009; Podpis Roku 2010

Mój blogasek: http://obserwujacylemur.wordpress.com/

[Mariusz]

*DELETED*
_________________
There Must Be More To Life Than This

[McBurak]

Zaznaczylem "uwielbiam" - nie slucham ich juz tyle co kiedys, ale dalej mam ogromny sentyment. Jesli chodzi o plyty, to przede wszystkim genialne Lark's Tongue, Island i stosunkowo malo znane Discipline. Pierwsza to po prostu kawal dobrego, progresywnego grania. Island w genialny sposob wlacza elementy jazzowe - bas brzmi jak kontrabas. A Discipline... Ta plyta po prostu ma bardzo specyficzny klimat, ktory uwielbiam. W sumie dalej KC stawiam najwyzej z wielkich kapel progresywnych - moze poza nowoczesna Mars Volta, ale to zupelnie inny klimat.
_________________
i can lead the nation with a microphone

[Fenderek]

RED jest juz chyba w pierwszej dwojce moich ulubionych plyt wszechczasow. Im wiecej slucham tym bardziej kocham... Utwor tytulowy to bomba- w przenosni i prawie doslownie; FALLEN ANGEL to rewelacyjny numer, zas STARLESS...
Ostatnio slucham go naokraglo. To NAJLEPSZY numer jaki znam. Przysiegam. W muzyce rockowej nikt nie nagral nic rownie pieknego, rownie niepokojacego, rownie wspanialego. ARCYDZIELO skonczone.
Moment, w ktorym po jazzowych partiach wraca temat glowny (tyle ze mocniej, z tym grzechoczacym basem, z tymi lejacymi sie klawiszami) to NAJWSPANIALSZY moment muzyczny jaki znam. Kropka.

Lubie inne plyty- ISLANDS, IN THE COURT OF THE CRIMSON KING; pozniejsze reczy mnie nie zachwycaja- sa dobre momenty, sa momenty pretensjonalne i przeintelektualizowane... Ale za tych kilka plyt na poczatku lt 70-tych nalezy im sie Nobel
_________________


Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter- don't mind.

A teraz, drogie dzieci ... pocałujcie misia w dupę
http://fenderek.blogspot.co.uk/

[kater]

[Qnrad]

[Fenderek]

Wish You Were Here. I chyba sklaniam sie do tego by to wlasnie RED bylo jednak tym naj, naj, naj...
Metropolis jest trzecie...
na czwartym CLOSE TO THE EDGE Yesow, na piatym rzeczywiscie SHA Queen...
_________________


Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter- don't mind.

A teraz, drogie dzieci ... pocałujcie misia w dupę
http://fenderek.blogspot.co.uk/

[Dajanek]

Po kilkunastu przesłuchaniach Red, zgadzam się w 100% z opinią Fenderka.Album jst genialny.Polecam każdemu amatorowi progresji i nie tylko

[Wielka Musztarda]

Uwielbiam ten zespól pierwsze 3 płyty to geniusz a to nie znam wogóle
10/10

[Grandville]

Wybieram się dziś do Opola (XVI Międzynarodowy Festiwal Perkusyjny) na koncert 2 muzyków King Crimson. O godz. 19.00 zagrają Trey Gunn i Pat Mastelotto! Tradycyjnie już, będę siedział w 1. rzędzie.

[black_queen]

faktem jest ze posiadam tylko jedna plyte, ale wystarczyla mi ona , zeby poznac sie na geniuszu King Crimson. Oczywiście mowa o "In the court of the Crimson King", plycie z gatunku totalnie genialnych..."21-st century schizoid man","Epitaph","I talked to the wind" zreszta niewarto wymieniac, bo dla mnie wszystkie piosenki sa genialne.Słuchalam jeszcze kilku ich płyt, ale zadna nie wywarla na mnie az tak wielkiego wrazenia jak ta wyzej wymieniona
_________________
mam plan tak szczwany, że można mu doczepić ogon i powiedzieć, że to lis

[kater]

[black_queen]

[Mikikakak]

Cholera, i nie będę oryginallny
Ulubiona płytka: IN THE COURT OF THE CRIMSON KING
Ulubione piosenki: Epitaph, moonchild, 21st century schizoid man
I to by było na tyle.

PS. Ma ktoś pożyczyć 50 zł do jutra?
_________________
Jeszcze raz bardzo pana przepraszam.

[Misiu]

In the Court of the Crimson King jeszcze nie znam, za to Le_mmor polecał mi Islands. Mam ją od kilku dni.

Rany, co za piękność... Pomijając już to niesamowite zróżnicowanie - piękna utworu tytułowego nie oddadzą żadne słowa. Przez całe 11 minut słychać ten posępny, a jednocześnie melancholijny klimat. Ten niepokojący początek, to pianino, ta trąbka (a ja nie przepadam za instrumentami dętymi!)... Sorry, Panowie, ale nawet Starless się chowa.

A tak się chciałem podzielić swoim zachwytem, no.
_________________
Whatever happened to playing a hunch? The element of surprise, random acts of unpredictability? If we fail to anticipate the unforseen or expect the unexpected in a universe of infinite possibilities, we may find ourselves at the mercy of anyone or anything that cannot be programmed, categorized or easily referenced.

Moje zdjęcie

[Marysia]

Uwielbiam pierwsza plyte. A im dalej tym... trudniej Nie do kazdego przemawiaja eksperymenty Crimsonow. Ja na dluzsza mete tego, co splodzili stosunkowo niedawno nie moge sluchac. Po tym docenia sie, ze swiat jest taki... normalny
Ale In the court jest cudowne. Takie basniowo-rockowe. A "I talk to the wind" moglabym sluchac godzinami. Szczegolnie, jak siedze w siodle wczesna wiosna lub jesienia i jedziemy sobie przez lake, a deliktanty wietrzyk daje o sobie znac
_________________
My mind is going.... i can feel it.

[KrzysiekP]

Ostatnio słucham KC na okrągło i to jest mój obecny nr 1.. Lata 69-74 to majstersztyk, ale lata 80 nie są takie złe. Mi osobiscie pasuje wokal Adriana Belewa no i Tony Levin. Osobiście to wolę go niż Wettona . A THRAK wcale nie jest taki słaby
Najtrudniejszym do przełknięcia albumem był Starless and Bible Black.. chociaż jest nadzwyczaj spójny. TO mógłby być nawet concept-album
Najbardziej KC obrazują słowa Frippa: "My nie jesteśmy po to, by sprawiać przyjemność- jesteśmy zespołem intelektualnym. "

[Fenderek]

[Qnrad]

Też wole Islands

Też zespół bardzo lubię, choc wiele nie znam: debiut i Isalnds właśnie, trochę z youtube
_________________
bardzo mało czasu na forum, niestety...

[Fenderek]

[KrzysiekP]

jest skrojona 4 minutówka, 10-minutowa wersja z koncertu (Wetton na wokalu) i 9 min jakiegos japonskiego bandu

[Fenderek]

No właśnie
Ta 4-minutowa to z tym bajkowym "teledyskiem" zdaje się... Też już sprawdzałem
_________________


Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter- don't mind.

A teraz, drogie dzieci ... pocałujcie misia w dupę
http://fenderek.blogspot.co.uk/

[Misiu]

Ta 10-minutowa wersja koncertowa jest tak strasznie niereprezentatywna i niszcząca piękno tego utworu, że warto jednak sięgnąć po Red...

Właśnie, Red... Tyle już powiedziano o tym albumie na Forum, a jakimś cudem nikt nie wspomniał o FANTASTYCZNYM One More Red Nightmare. To jest prawie ten sam poziom, co Starless. Bruford wygrywa arcyciekawe przejścia (mówiłem już, że ten gość jest geniuszem?), a ta gitara Frippa po drugiej i trzeciej zwrotce po prostu płynie... Płynie, hipnotyzuje. Dodać do tego interesujący tekst i mamy Arcydzieło - dużo lepsze od wychwalanego tu Fallen Angel.

Dlaczego wolę Islands od Starless? Powiem to po Fenderkowemu: ten drugi jest nieco bardziej oczywisty. To fantastyczny utwór z jednym z moich ulubionych zakończeń (o którym Fenderek pisał na tyle często, że wiemy o co chodzi ), ale Islands jest takie... bardziej nietypowe, ma piękniejsze partie instrumentów. Chociaż Wetton śpiewa odrobinkę piękniej. A olać, nie umiem tego wytłumaczyć.
_________________
Whatever happened to playing a hunch? The element of surprise, random acts of unpredictability? If we fail to anticipate the unforseen or expect the unexpected in a universe of infinite possibilities, we may find ourselves at the mercy of anyone or anything that cannot be programmed, categorized or easily referenced.

Moje zdjęcie

[Fenderek]

[KrzysiekP]

polecać też chyba nie trzeba nagrań (dostępnych na youtube) 21st Schizoid Band-u

[Dajanek]