Roger Waters, David Gilmour itd.-czyli Pink Floyd solo.

[BeBe]

Może osobny temat ?
Bo na twórczość tych panów osobno, można mówić i mówić i mówić i końca nie będzie.

Ja od siebie rzucę czymś co sam słyszałem, co znam dobrze.
Roger Waters


Pros And Cons of Hitch Hiking-1984

Płyta ciężka. Płyta toporna, ale płyta mająca swój klimat.Szczególnie w nocy, kiedy spać nie można, kiedy wokół mrok, pustka i samotność. Płyta dobra, Clapton-mówi sam za siebie. Spójne, konceptowe, dobre, ale nie najlepsze.
Ocena:4/6


Amused to Death-1992
Szkoda, że Szyszunia już tutaj nie wchodzi. Sikam w gacie słuchając tej płyty. Daję po majtach, brużdżę gacie, walę draskę i w ogóle Mekong. Jedna z najlepszych płyt PF solo, najbardziej klimatyczna, najbardziej dopracowana. Takie...małe The Wall. Ulubiona z Watersem w ogóle.
Ocena:6/6

David Gilmour


On An Island-2006
Płyta jedynie dobra. Nie wytrzymuje próby czasu. Nie bawią mnie już "polskie akcenty", słucham może ze dwa, trzy kawałki. Klimat jak na AMLOR, zawiewa trochę Divisionem. Ogólnie-było, przejadło się i słabo. Na początku podobało mi się bardzo, teraz słucham rzadko.
Ocena:4=/6


Arnold Layne(singiel)-2006
Urocze, małe wydawnictwo ku pamięci Syda. Genialne wykonanie Dark Globe.
Ocena:brak.

Syd Barrett


Madcap Laughs-1970
Niespójne, ale perfekcyjne. Brudne, ale piękne. Gitara, Syd i jego teksty. Gitara, Syd i samotność. Gitara, Syd i upadek. Płakałem, płakałem nad tą płytą. Geniusz, geniusz utracony. Wiele pięknych, chwytliwych ballad gitarowych, bez tego wielkiego, późniejszego Floydowego patosu. Ulubiona płyta solo.
Ocena:6+/6


Barrett-1971

To samo co wyżej, jednak to jakoś tak, bardziej dopracowane się wydaje. Niezłe kompozycje, chociaż słychać, że Syd ma dość. A szkoda.
Ocena:5-/6

Rick Wright


Broken China-1996

Wiele emocji, wiele dźwięków. Widać, że w PF, Rick był bardzo niedoceniany, nie dano mu rozwinąć skrzydeł. Piękne, epickie dzieło, które każdy fan muzyki Pink Floyd,muzyki elektronicznej i muzyki z uczuciem-znać powinien.
Ocena:6/6
_________________
Sometimes the only sane answer to an insane world is insanity.

[kater]

Z powyższych znam tylko Amused To Death, On An Island i Broken China i to 'po łebkach'. Dwa pierwsze mnie uśpiły, ale jeszcze się za nie wezmę później. ;f Ostatnio słucham Wrighta z tą swoją 'Chiną' - najbardziej mi się podobają kawałki z drugiej połowy płyty - z tym żeńskim wokalem.

A żeś nie wymienił, to zrobię to za Ciebie:



Roger Waters - Radio K.A.O.S.

Popowatość może irytować, ale nie jest przypadkowa. Ogólnie koncept stacji radiowej wydaje mi się bardzo ciekawy, ale niekoniecznie do końca wykorzystany. Zwłaszcza końcówka robi wrażenie. Polecam, chociaż słuchałem ledwie kilka razy. ;f
_________________

PORTFOLIO / 1 DZIEŃ 1 PŁYTA / QW OKŁADKI / KOPS / ZUPA

[Lukas]

Kolego BeBe byłbys taki ładny i podał przy płytakch lata ich wydania ? Niestety nie znam zbyt dobrze solowych płyt floydów , ba prawie w ogóle

[BeBe]

[Lukas]

dzięki w sumie mógłbym sobie gdzies tych informacji poszukac , ale opisujesz tutaj te wszystkie płytki skupiam się na Twoich recenzjach i fajnie , że tez przy okazji mam lata wydania . Dzięki raz jeszcze

[Mariusz]

Nie słyszałem...
_________________
There Must Be More To Life Than This

[kater]

[Lukas]

[Onik]

[Misiu]

Ja słyszałem, ale niewiele, fundusze nie mi pozwalają na wszystko, a z dostępnością niektórych albumów nie jest najlepiej.

Znam:

Roger Waters - Amused To Death

Jest to album wybitny. Zapewne wielu ma pretensje, jakoby był "przegadany". A ja po prostu czytam tu genialne teksty (które to Pan Waters miał w zwyczaju pisać) i słyszę cholernie klimatyczną muzykę. Do tego wyśmienicie wyprodukowaną - niech mi ktoś wskaże choćby jeden szum, nawet przy łącznikach w postaci dźwięków pozamuzycznych. Brzmienie jest niesamowicie czyste. I chociaż utwory pod względem muzycznym nie są skomplikowane (wszystko i jeszcze więcej nadrabia klimat), tak produkcja i cały proces mixowania - bardzo. Wszystko brzmi idealnie.
It's A Miracle, Three Wishes, Amused To Death, Ballad of Bill Hubbard - to moi faworyci. Zwłaszcza przy tym pierwszym czuję się po prostu jakby zupełnie nie z tego świata. Chyba tylko Dead Can Dance wywołuje we mnie TAKIE uczucie. Ale każdy jeden utwór jest magiczny. Słychać parę dźwięków z Floydów, co jest nawet i zrozumiałe, ale w niczym nieprzeszkadzające. Kto jednak nie lubi "śpiewu" Rogera - może mieć kłopot z odbiorem.
Ocena: 38 na 6.

David Gilmour - On An Island

Zaczyna się wyśmienicie. Castellorizon, On And Island i The Blue są przepiękne. Później jednak coś uchodzi z całości, ten przepiękny klimat, który tworzą te trzy utwory. Take A Breath jest niezłe, ale oddaje już zupełnie inny nastrój, nie pasuje do wcześniejszych dźwięków. Red Sky At Night także bardzo lubię. Dalej - przeciętnie, choć nie słuchałem albumu zbyt wiele razy. Być może muszę się z nim bardziej osłuchać.
Ocena: 4- na 6, ale jeśli może ulec zmianie, to tylko na lepsze.

Albumów w całości znam szalenie mało - tylko te dwa. Później są jedynie pojedyncze utwory.

Z Wet Dream Ricka Wrighta znam Waves i Meditrranean C. Oba absolutnie kocham, płytę mam zamiar zamówić na eBay po koncercie Dream Theater. Mają klimat taki, jaki chyba najbardziej lubię - jesienny wieczór przy zachodzie Słońca. Magia.

Czytam mnóstwo pozytywów odnośnie do Broken China. Z opisów ludzi, którzy album ten znają, robię sobie ogromną nadzieję, że płyta ta bardzo mi się spodoba [wspomina się o pięknym klimacie (za często powtarzam to słowo) - Wright czyni go zawsze niesamowitym, więc...]. Mam zamiar zapoznać się również i z tym dziełem.

Znam jeszcze utwór Near The End Gilmoura z płyty About Face. I bardzo go lubię.

W tym temacie to tyle ode mnie na wstępie. Liczę na jakieś dyskusje.
_________________
Whatever happened to playing a hunch? The element of surprise, random acts of unpredictability? If we fail to anticipate the unforseen or expect the unexpected in a universe of infinite possibilities, we may find ourselves at the mercy of anyone or anything that cannot be programmed, categorized or easily referenced.

Moje zdjęcie

[Onik]

[BeBe]

[Werty]

A ja kocham The Pros And Cons Of Hitchhicking. Przede wszystkim uwielbiam takie muzyczne podróże - opowieści. No i jeszcze te genialne zagrywki Claptona. Sexual Revolution rulez.
On An Island lubię ale jakoś coraz mniej ten krążek potrafi mnie zachwycić.

[Joanna T.]

[Misiu]

[Onik]

Dokładnie tak.
Zauważyłem pewną tendencję: osoby, którym dane było usłyszeć całe On An Island na żywo, znacznie lepiej go rozumieją.
Chyba odpowiednie nastawienie jest tutaj kluczem: OAI wbrew pozorom nie jest płytką pod poobiednią drzemkę. Autor ma nam coś do przekazania, z albumu bije urocza afirmacja życia. Aby go docenić, należy najpierw zrozumieć to przesłanie.

6/6
_________________

[Werty]

Wg mnie wydanie przez Gilmoura tego albumu było w pewnym sensie ewenementem w świecie muzycznym. Ja twierdzę że album jeszcze długo będzie wspominany jako rzecz niezwykła i rzadko spotykana.

[Joanna T.]

[Onik]

[BeBe]

[Onik]

Owszem, jednak nie każdy zdaje się zagłębiać w teksty, stąd moja uwaga.
Natomiast subiektywne znudzenie albumem nie może świadczyć o jego klasie. Zwłaszcza w przypadku albumu tak młodego.
_________________

[BeBe]

[Onik]

Życzę powodzenia. A słyszałeś jak David to zagrał w Gdańsku?
_________________

[BeBe]

[Misiu]

[loverboy]

Dobra wiadomość dla fanów Rogera Watersa - czyli dla Nas:)

The Wall Live in Berlin DVD w swojej drugiej odsłonie (16:9, biała okładka) jest sprzedawane po 39,99 w wersji w plastikowym pudełku zamiast digipacka.
Książeczka pozostała ta sama.
---------------------------------------------------------------------------
A we wrześniu David Gilmour "Live at The Royal Albert Hall 2DVD"

szykuje się ciekawa jesień

Pozdrawiam

[BeBe]

[Onik]

O proszę, jak miło. Wyspę trzeba po prostu dobrze zwiedzić, odszukać wszystkie magiczne miejsca, wówczas pokochanie jej staje się jedynie kwestią czasu.
Jest to dzieło ze wszech miar mądre, a do tego artystycznie doskonałe.

Co do The Wall z Berlina zgadzam się w 100% - to są pomyje po wielkim albumie, artystyczna klapa i zwyczajnie wstyd dla Watersa. Jak widzę tę bandę meneli w Comfortably Numb, to mam ochotę zawyć. :/
_________________

[loverboy]

mam pytanie:

ponieważ nigdy nie oglądałem Ściany w wersji berlińskiej nie wiem dokładnie o co chodziło ze słynną wpadką z oświetleniem i dźwiękiem.

Czy ktoś może mi wyjaśnić co tak naprawdę się wtedy na scenie wydarzyło?

A co do osobistości na scenie to też za bardzo mi jakoś nie pasowały do konwencji The Wall- ale nie opiniuję ponieważ koncertu nie widziałem....

Ps ja osobiście czekam na "Ia There Anybody Out There" na dvd- tylko oficjalne!!!!- i coś mi mówi że długo poczekam.

[SoQ]

Wet Dream Ricka jest absolutnie genialna plyta. Choc ubostwiam przede wsyztskim Rogera, to musze przyznac ze czesciej slucham piosenek Ricka z tej wlasnie plyty. Glownie chodzi mi o Summer Elegy z niesamowita solowka Snowy'ego White'a czy tez Holiday lub przeprzeprzesliczne Against the Odds . Ogolnie cala plyta ma fantastyczny klimat, taki bardzo floydowy, spokojny ale jednoczesnie intrygujacy. Wspaniala rzecz, goraco polecam to bylo tak do Misia bo jako jedyny wspomnial wczesniej o tej plytce:) co do innych wydawnictw to nie bede sie rozpisywal, poprostu nie potrafie obiektywnie ocenic cudnych dziel Rogera Watersa;] solowych plyt Davida nie znam, a to co mam Syda wola o pomste do nieba:P pozdrawiam
_________________
Fan nr 19
The sun is in the east
Even though the day is done.
Two suns in the sunset
Could be the human race is run.