NICK CAVE and the BAD SEEDS

NAR · Dołączył: 06 Lut 2008 Posty: 5778 Skąd: Warszawa

no ja mówiłem o poziomie świetności ogólnie. ale klimatem też mi tam pasuje Wink

A Murder Ballads nie znam. Ale słyszałem, że to jedna z tych smętliwych płyt Cave'a. Prawda to? Jeśli tak to nadciągam. Jeśli nie to też Wink

_________________

oł je oł je oł je.

Powyższy post NIE jest oficjalną opinią Polskiego Fanklubu Queen, w tym jego Zarządu i innych organów nadzoru. Za obrazę uczuć religijnych i wszelkich innych proszę karać banem (na fejsie i innych portalach) jedynie owego użytkownika.

LOST: THE END - smutno mi
<smutno mu>

Atrus · Dołączył: 17 Gru 2008 Posty: 1752

Smętliwych? Powiem Ci tak:
http://www.youtube.com/watch?v=so_8RcVk31Y Twisted Evil

Wciąż mój ulubiony utwór Cave'a. Oczywiście, na płycie jest pełno smętów, ale stężenie smętu jest wyraźnie niższe niż na No More Shall We Part na przykład Cool

A, i byłbym zapomniał: Blixa FTW.
_________________

With my last breath I curse Zoidberg.

Fenderek · Dołączył: 14 Lis 2003 Posty: 13423

IMO Stagger Lee jest jeszcze lepsze. Miałem szczęście dwa razy słyszeć na żywo, oba razy w zupełnie inych wersjach, oba razy jako ostatni bis. Wulkan. Absolutny wulkan. Jako zakończenie koncertu- po prostu orgazm...

http://www.youtube.com/watch?v=IYyl78qQPVI

A to z jednego z koncertów na którym tak w ogóle byłem! Smile

Mam szczęście do bycia na koncertach z których wychodzą oficjalne DVD- Dream Theater, Queen, Cave... Smile

_________________

Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter- don't mind.

A teraz, drogie dzieci ... pocałujcie misia w dupę
http://fenderek.blogspot.co.uk/

BeBe · Dołączył: 27 Gru 2006 Posty: 4252 Skąd: FAC 51

Blixa ftw. to wiadomix.
Generalnie Murder Ballads jest smętliwe, wiadomo, bo dąży do apogeum czyli No More Shall We Part, ale nie ma tragedii - wbrew pozorom to jest bardzo dobra płyta Wink

_________________
Sometimes the only sane answer to an insane world is insanity.

BeBe · Dołączył: 27 Gru 2006 Posty: 4252 Skąd: FAC 51

Miscouzi za post pod postem, ale specjalnie dla NAR'a Wink

Jak ma się Murder Ballads do całej twórczości Cave'a? Generalnie, w moim odczuciu jest to pewien album przełomowy. Bo do tego albumu muzyka Cave'a była dość agresywna, wszak post-punkowa, ale od debiutu im dalej, tym łagodniej. Murder Ballads jest momentem, kiedy Cave postawił na klimat i teksty, a nie na moc, energię i agresję oraz eksperymenty. To są po prostu dobre piosenki, trochę w stylu Toma Waitsa, z lekkim jazzowym zacięciem. Od Murder Ballads Cave robi się po prostu bardziej popowy. Swoje apogeum smętliwości osiąga na No More Shall We Part, ale już np. ostatnia płyta "Dig, Lazarus, Dig!!!" jest powrotem do takich klimatów jakie występują na chociażby Henry's Dream. Bo nie jest to raczej niszowy klimat z Tender Pray czy From Her To Eternity.
_________________
Sometimes the only sane answer to an insane world is insanity.

Fenderek · Dołączył: 14 Lis 2003 Posty: 13423

BeBe · Dołączył: 27 Gru 2006 Posty: 4252 Skąd: FAC 51

NAR · Dołączył: 06 Lut 2008 Posty: 5778 Skąd: Warszawa

Babe I'm On Fire roxuje jak mało co w jego katalogu. Kurde powalone, ześwirowane z cudownym teledyskiem z rozwalającym tekstem typowy Nick. Kurde. I włąśnie tak się dziwiłem, że tą Nocturamę tak przeklinają. Przezcież skoro tam jest TAKIE dzieło to ta płyta powinna rządzić!
I nie zgadzam się, że No More jest smętliwa do bółu. IMO najpiękniejsza z jego płyt. I nie jest jednostajna. Choćby rozpoczęcie, albo Fifteen Feet. JAsne Tupelo to to nie jest, ale...
W ogóle to chyba przed Murder B sięgne pierw po ten podwójny bo podobno jeden z lepszych.
_________________

oł je oł je oł je.

Powyższy post NIE jest oficjalną opinią Polskiego Fanklubu Queen, w tym jego Zarządu i innych organów nadzoru. Za obrazę uczuć religijnych i wszelkich innych proszę karać banem (na fejsie i innych portalach) jedynie owego użytkownika.

LOST: THE END - smutno mi
<smutno mu>

Fenderek · Dołączył: 14 Lis 2003 Posty: 13423

Lily of the valley · Dołączył: 16 Gru 2005 Posty: 820

Czytał ktoś może najnowszą powieść Cave'a, "Śmierć Bunny'ego Munro" i podzieli się wrażeniami?
Tu:

http://www.thedeathofbunnymunro.com/videos.html

można posłuchać fragmentów czytanych, w dość wciągający sposób, przez samego autora

A swoją drogą, widzę, że ostatnio w tym wątku wspominałam pozytywnie o (wciąż) najnowszej płycie "Dig, Lazarus, Dig"; teraz może coś więcej. Lubię ją nadal, jest soczyście energetyczna i kojarzy mi się wciąż z przedwiośniem, kiedy była wydana.

Ulubione utwory:

Moonland: jest blues i jest żal (I'm not your favourite lover); a także śnieg i nocna jazda samochodem - łatwo się wizualizuje i wciąga.

Lie Down Here (& Be My Girl) Kulminacja płyty: dzikość i szał miłosny:

One day I'll buy a factory
I'll assemble you on a production line
I'll build a million of you baby
And every single one of 'em will be mine

Jest to jedna z moich ulubionych piosenek Cave'a w ogóle.

Hold on to Yourself

Te dźwięki początkowe! Mewy? Ballada jest i nastrój też, w którym się zatapiam. Jest tu złamanie i oddalenie: I'm a 1000 miles away. Jest też motyw 1001 nocy, kobieta, seksualność. Fantomy i duchy. Litania wymówek i zasadnicze pytania.

it's all life & fire & lunacy
& excuses & excuses & excuses

Jesus of the Moon
Bardzo dobra ballada, która płynie wraz ze spacerującym ulicą Cavem. Poruszający tekst: przemijanie i spokój. A wręcz tak: spokój wynikający z przemijania. Cave wychodzi na ulicę, jeszcze połyskującą poranną rosą i wciąż słyszy zapowiadacza pogody w tv w hotelowym holu – nadejdzie deszcz, nadejdzie zmiana.

I kept thinking about what the weatherman said
And if the voices of the living can be heard by the dead
The day is gonna come when we find out
And in some kinda way I take a little comfort from that (now and then)
Cause people often talk about being scared of change
But for me I'm more afraid of things staying the same
Cause the game is never won by standing in any one place for too long

To moja czołówka płyty, ale tuż za nią jest...

We Call Upon the Author

Niech nam autor wyjaśni... Autoironicznie. Cave-guru i młodzi ludzie zasypujący go pytaniami - a on nie wie nawet, od czego zacząć. Ale też jest to tekst o Bogu, jak sądzę. Dyskryminacja, bieda, długi trzeciego świata, zakaźne choroby i pogłębiające się różnice społeczno-ekonomiczne (Cave wpada w typowy dla niego hiper-szał Wink

)– WE CALL UPON THE AUTHOR TO EXPLAIN! Jest tu swoista mantrowość, jak w "Lotus Eaters" ale dużo lepiej do mnie trafia ze względu na większy potencjał energetyczny.

Albert Goes West & Today's Lesson

Czyli znów energetycznie. Do you wanna move? Do you wanna dance? Do you wanna GROOVE?

i jeden z bardziej wpadających w ucho momentów tekstowych:

This world is full of endless abstractions
I won't be held responsible for my actions

I dalej, kolejność bez znaczenia (bo zmienna, w zależności od nastroju):

Night of the Lotus Eaters

Mantrowy styl czasem mnie wciąga, a czasem jednak trochę.... nudzi. Choć końcowa psychodelia – now hit the streets podoba mi się. Mieszane uczucia.

Midinght Man

Dobre (jak wszystko na tej płycie), ale do czołówki nie należy.

More News From Nowhere

W porządku, choć trochę się dłuży... Ale sądzę, że wynika to z tego, że Cave ma wiele do powiedzenia i czasem wpada w styl barokowy.

Dig Lazarus, Dig!

Jak już kiedyś pisałam, singiel promujący nową płytę od początku wzbudzał we mnie mieszane uczucia. Teraz lubię go bardziej, ale nie należy do mojej czołówki. Tekst, cała historia za nim stojąca, dużo bardziej mnie intryguje, niż muzyka.
_________________
- Nigdy nie jest się zupełnie wolnym, jeśli się kogoś za bardzo podziwia - powiedział nagle Włóczykij. - To wiem.
- Wiem, że ty wszystko wiesz - mówiło dalej stworzonko, przysuwając się jeszcze bliżej. - Wiem, że wszystko widziałeś. Wszystko, co mówisz, jest słuszne, i zawsze będę się starał być równie wolnym jak ty.

NAR · Dołączył: 06 Lut 2008 Posty: 5778 Skąd: Warszawa

no dla mnie ta najnowsza wciąż pozostaje nieznana (oprócz oczywiście tytułowego hiciora). Ale chyba czas się za nią wziąć. Jak tylko ogarnę jej podwójną poprzedniczkę.

a skoro już temat wypłynął

Fenderek · Dołączył: 14 Lis 2003 Posty: 13423

Lily of the valley · Dołączył: 16 Gru 2005 Posty: 820

To, co łączy "Babe, I'm on Fire" z "Mercy Seat" czy "Tupelo" to faktycznie trans i szał. Ale tego pierwszego nie mogę przestać postrzegać jako żartu - dobrego, ale jednak Smile

. Tymczasem np. "Tupelo" mnie fascynuje (obecnie bardziej może, niż "Mercy Seat"). Apokaliptycznością i burzowościa - the beast it cometh! Archaizmami (jak w powieści "Kiedy oślica..."). Czy obrazowością, będącą połączeniem motywów takich, jak powódź w Tupelo, powrót Chrystusa i narodziny Elvisa.
_________________
- Nigdy nie jest się zupełnie wolnym, jeśli się kogoś za bardzo podziwia - powiedział nagle Włóczykij. - To wiem.
- Wiem, że ty wszystko wiesz - mówiło dalej stworzonko, przysuwając się jeszcze bliżej. - Wiem, że wszystko widziałeś. Wszystko, co mówisz, jest słuszne, i zawsze będę się starał być równie wolnym jak ty.

Fenderek · Dołączył: 14 Lis 2003 Posty: 13423

Atrus · Dołączył: 17 Gru 2008 Posty: 1752

A i tak najlepsze jest Curse of Millhaven, a zwłaszcza w wersji koncertowej, tzn. tej, w której Blixa straszy gościa trzymającego plansze.

A tak zmieniając trochę temat, to słucham właśnie The Good Son (NAR, przez Ciebie mam teraz fazę na Cave'a Wink

) i znowu mam wrażenie, że ten album jest mocno niedoceniony. A to imo jeden z najlepszych albumów Cave'a w ogóle, na pewno jeden z najmroczniejszych: czym takie The Weeping Song ustępuje choćby Red Right Hand? Albo The Hammer Song - jak to się niesamowicie rozwija, to bez wątpienia JEST ta sama półka co The Mercy Seat, równie dramatyczna, chwilami wręcz przerażająca. Wspomnianemu Krzesłu Łaski ustępuje chyba tylko tym, że Johnny Cash nie go nie scoverował Razz

A takie The Witness Song wyprzedziło o ładnych parę lat patenty Davida Eugene Edwardsa i jego 16 Horsepower. W każdej piosence ujawnia się geniusz Cave'a jeśli chodzi o melodię, aranż, i przede wszystkim klimat, a na tej płycie da się go nożem kroić. Naprawdę znakomity album, a tu proszę, taki Fenderek raczył nazwać go "takim sobie"... ech Twisted Evil

Liczę, że się prędko z tego wytłumaczy. Wink

A jeszcze z innej beczki, uwielbiam to wykonanie tego numeru:
http://www.youtube.com/watch?v=e7S7GwYJAJQ
Blixa, wróć, bo to nie fair, że nigdy nie zobaczę Bad Seeds w tamtym skałdzie.
_________________

With my last breath I curse Zoidberg.

Fenderek · Dołączył: 14 Lis 2003 Posty: 13423

Atrus · Dołączył: 17 Gru 2008 Posty: 1752

Fenderek · Dołączył: 14 Lis 2003 Posty: 13423

Nie no, mi chodziło o znalezienie czym jeszcze ustępuje... Wink

_________________

Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter- don't mind.

A teraz, drogie dzieci ... pocałujcie misia w dupę
http://fenderek.blogspot.co.uk/

kater · Dołączył: 24 Maj 2006 Posty: 6820 Skąd: Góry Samotne

Niemoge z Blixy. Teraz uwielbiam go jeszcze bardziej. <3
_________________

PORTFOLIO / 1 DZIEŃ 1 PŁYTA / QW OKŁADKI / KOPS / ZUPA

Lily of the valley · Dołączył: 16 Gru 2005 Posty: 820

hehe... znam to wykonanie i jest ono boskie.

Zresztą - obecność Blixy w "Weeping Song" sprawia, że ten duet wolę chyba od "Red Right Hand". Ich pląsy, dialog i nadzwyczaj głęboki głos Blixy:
http://www.youtube.com/watch?v=TqhOVY58zIo
To a propos:

lookaug · Dołączył: 03 Mar 2009 Posty: 1012 Skąd: Włocławek

Słucham tego Babe... jeszcze raz i no fajnie jest (teledysk też niezły), ale kurde to 14+ minut, to taka przesada, że ja nie mogę Laughing

Przy okazji jak bym chciał w przerwie świątecznej poznać bardziej, TOP płyt Cave'a, to... ?
_________________

BeBe · Dołączył: 27 Gru 2006 Posty: 4252 Skąd: FAC 51

Generalnie Blixa rox (Atrus Wink

) i brak jego w Bad Seeds odbije się na płycie, o ile takowa zostanie kiedykolwiek przez nich nagrana.
_________________
Sometimes the only sane answer to an insane world is insanity.

Atrus · Dołączył: 17 Gru 2008 Posty: 1752

BeBe · Dołączył: 27 Gru 2006 Posty: 4252 Skąd: FAC 51

Najlepiej zacząć od Henry's Dream, bo jest w sumie przystępne, ale pozostaje na niej klimat muzyki Cave'a. Murders Ballad też jest niezłe, ale zaczynanie poznawania twórczości Bad Seeds od Murders Ballads to tak jakby chcieć zacząć słuchać Queen od Hot Space. W sensie, tak to odmienne od normalnego repertuaru.
_________________
Sometimes the only sane answer to an insane world is insanity.

Fenderek · Dołączył: 14 Lis 2003 Posty: 13423

BeBe · Dołączył: 27 Gru 2006 Posty: 4252 Skąd: FAC 51

Nie, to mi się jebło ;f myslałem, że Blixa był jeszcze na Dig, Lazarus, Dig!!!
IMO generalnie Abattoir Blues/The Lyre of Orpheus i DLD to jedne z najsłabszych płyt Cave'a (oprócz Nocturamy) tak więc moje przypuszczenie wynikające z niewiedzy i tak się potwierdza, bo bez Blixy brak tej wixy Wink

_________________
Sometimes the only sane answer to an insane world is insanity.

Fenderek · Dołączył: 14 Lis 2003 Posty: 13423

Abbattoir/Orpheus ma momenty absolutnie kapitalne, choć IMO byłoby jako całość genialne gdyby było jedną płytą... Takie kawałki jak Hiding All Away czy Orpheus to echa starego, dobrego Nicka... grubo przed Balladami Morderców.
_________________

Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter- don't mind.

A teraz, drogie dzieci ... pocałujcie misia w dupę
http://fenderek.blogspot.co.uk/

BeBe · Dołączył: 27 Gru 2006 Posty: 4252 Skąd: FAC 51

To, że płyta ma momenty, nie znaczy, że jest dobra Wink

the Wall dla mnie też ma momenty, ale wszyscy wiedzą jakie jest moje zdanie na temat tej płyty.
_________________
Sometimes the only sane answer to an insane world is insanity.

Fenderek · Dołączył: 14 Lis 2003 Posty: 13423

Przesłuchałem Good Son.

Bez jaj.

Pierwsza część płyty jest przecienka, dopiero przy Weeping Song nagle otrzymujemy coś świetnego, potem Hammer Song (ale do Mercy Seat jak dla mnie to ma taki start jak Syrenka do Rolls Royce'a)... Witness Song jest rzeczywiście genialne i ewidentnie wyprzedza 16 Horsepower. Ale to jest tyle. Trzy kawałki. Reszta (Foi Na Cruz, tytułowy, Sorrow's Child czy Lament)- matko, jaka nuda...

Nie odpowiada mi ten szansonizujący klimat. Wiem, że on nie jest na serio, ale brzmi to momentami strzsznie. Bynajmniej nie za to Nicka Cave'a uwielbiam.

Po prostu- Atrus jak zwykle na siłę musi być orygianlny Razz

Nie no, co do Witness Song jest pełna zgoda. Ale jakim nożem Ty chcesz kroić klimat tej płyty to ja nie wiem- chyba tym plastikowym... ja tam słyszę wszystko tylko nie "klimat". Alboi jest to klimat od jakiego muzycznie trzymam się daleko...

Nie, stoję przy tym co wczesniej- trzy naprawdę niezłe utwory, reszty nie dałem rady... znacy dałem ale się zmusiłem. Bóg wie po co... Nie dla mnie. Przez "klimat" musimy rozumieć dwie drastycznie różne rzeczy. Klimat to jest dla mnie w takich kawałkach jak Stagger Lee czy Tupelo. Tam się nożem go kroi.
_________________

Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter- don't mind.

A teraz, drogie dzieci ... pocałujcie misia w dupę
http://fenderek.blogspot.co.uk/

Atrus · Dołączył: 17 Gru 2008 Posty: 1752

To się chyba nie dogadamy w kwestii tej płyty. Dla mnie to pomost łączący szaleństwo wcześniejszych płyt z genialnymi piosenkami trochę pod Waitsa (to miałem na myśli mówiąc "klimat") czy Scotta Walkera. Potem Cave idzie coraz bardziej w tę drugą stronę, aż do The Boatman's Call i No More Shall We Part. Które też lubię, oczywiście Wink

Co do Tupelo i Stagger Lee - wiadomo, to też są świetne piosenki i ja temu nigdy nie zaprzeczyłem. Ale The Good Son będę bronił, bo to naprawdę dobra płyta.