A DAY AT THE RACES na cenzurowanym

[szymek_dymek]

Dam pięć z dużym minusem. Dla mnie zdecydowanie słabsze od ANATO, posiada kilka bardzo mocnych punktów, ale także sporo zapchajdziur. Płyta nie jest tak logicznie i konsekwentnie uporządkowana jak poprzedniczka, nie rozumiem, czemu często się je stawia obok siebie. Irytujące You Take My Breath Away (wiem, wielu uwielbia, ale ja nie), nudnawe Drowse, rozwlekłe Teo Torriate. Do boskich kawałków zaliczyłbym The Milionaire Waltz, White Man, Somebody To Love, od biedy Tie Your Mother Down. Bardzo sympatyczny Lover Boy. Bardzo lubię ten album, zwłaszcza za obfite wykorzystanie fortepianu i rockowy pazur w paru miejscach, ale dostrzegam wielką nierówność krążka.
_________________

[Mandey]

5

Odrobinkę słabsza niż starsza siostra. Słabsza bo ma ciągnące się jak flaki z olejem Drowse.
Pozostałe utwory uwielbiam od początku do końca. Ulubiony utwór: Somebody To Love, jednak.
_________________

[Michalzbiku95]

Zdecydowanie 6, mój ulubiony album, no ale nie mam czasu się rozpisywać zrobię to później
_________________
Nagroda "Tomisiępodobatomniejoznowucośfajnego 2010"

[Bizon]

7 lat temu dałem 5, tyle dam tez teraz, choc z plusem. to chyba czwarta plyta w mojej hierarchii, wtedy była poza piątką, jak pisałem. troche sie ulubione momenty tez czasami pozmienialy. rzeczy wybitne i wybitnie zaaranzowane tu są, chocby waltz, loverboy, white man (jednak, siedem lat temu nie szalałem za tym kawalkiem z tego, co widze), ytmba. swietny wrecz wzór hard rockowego luzackiego kawalka w postaci tymd (nie przypadkowo foo fighters uwielbiają to grać - to jest numer, ktory nawet po prawie 40 latach brzmi wrecz wzorcowo jesli chodzi o taki gatunek). long away jednak nie przekonuje, choc slucha sie bez jakichs wielkich skrętów narządów. teo przeslodzone, choc miłe. drowse bardzo lubie za ten senny nastrój, ale nie jest to dzielo wybitne. gdybysmy sie bawili w plusy, byloby 5+. a tak jest po prostu 5.
_________________

if you don't like oral sex, keep your mouth shut...
http://issuu.com/rockaxxess/docs/rock_axxess_15-16 - nowy numer ROCK AXXESS

you never had it so good, the yoghurt pushers are here

[KrzysiekP]

5, bo to dobra, hard rockowa płyta jest, dodatkowo okraszona o elementy znane Queen. Więc mamy tu: walczyk, hard rockową ucztę (czy wręcz metalową w White Man), uroczy kawałek w postaci Loverboya, czy też poruszającą balladę You Take My Breath Away. Każdy kawałek jest na swoim miejscu, lubię tę płytę.

[Michalzbiku95]

6 - bez zastanowienia
a po zastanowieniu...też 6 - moja ulubiona płyta to jest , a dlaczego?
Tie Your Mother Down - świetny rocker, gitara jak marzenie, poza tym super jak na otwarcie płyty z tym klimatycznym wstępem. Do tego w bardzo fajny sposób zaśpiewana przez Freda 5+/6
You Take My Breath Away - o tym utworze na forum powiedziano już chyba wszystko. Subtelna , przepiękna piosenka o miłości, fenomenalnie zaśpiewana i skomponowana przez FM. Moja ulubiona ballada ever. kropka. 6/6
Long Away - tu mamy niby słabszy moment, ale jak na 'zaśpiewane przez Briana' i tak jest nieźle. Taki lajcik, który jest całkiem przyjemny 4+/6
The Millionaire Waltz - czyli najlepszy moment na płycie IMO, do tego moja ulubiona piosenka zespołu zwanego Queen. Jest tu połączenie wszystkiego co najlepsze w tym zespole w latach 70, ale dlaczego tak pokochałem? sam nie wiem, wiem tylko że to coś niesamowitego 6/6
You and I - fajna piosenka Johna , chyba tylko gorsza od jego YMBF ze wszystkich jego kompozycji w latach 70, super się tego słucha pomiędzy dwoma tak zajebistymi dziełami 5-/6
Somebody to Love - kolejny geniusz Merkjurjego ( ), mamy tu super chórki, i wokal główny nic dodać nic ująć - piosenka kompletna, a do tego odniosła spory sukces komercyjny. 5+/6
White Man - dobre surowe walnięcie spod palców May'a, prawdziwy, ostry hard rock i to na jakiej płycie , gdzie przewijają się chórki i inne pedalskie kontemplacje. Tu też mamy zanany skądinąd motyw. 5/6
Good Old-Fashioned Lover Boy - nooo, jak ja uwielbiam to. Mniejszy walc milionera jak nic , tylko że z jeszcze większym odlotem. Fortepianino rozwala , basik też ^ ^ 6-/6
Drowse - jednym słowem o tym utworze to : dziwny. Tu jest zdecydowanie słabszy moment niestety tej płytki, dla niektórych dlatego tylko nie zasługuje ona na 6. ALE to bardzo ciekawa jednocześnie piosenka, z klimatem , czyli z tym czym wszyscy lubią mieć do czynienia. 4+/6
Teo Torriatte - tośmy dobrnęli do końca , czyli fapowanie Kudłacza-Borsuka do Japończyków, fajna ballada , ale nic poza tym tak naprawdę , gdyby nie końcówka , która wieńczy dzieło to już w ogóle by była lipa 4/6
_________________
Nagroda "Tomisiępodobatomniejoznowucośfajnego 2010"

[Dundersztyc19]

Słuchając dziś tego albumu utwierdziłem się w przekonaniu, że pierwsza strona to kicha, a druga jest bardzo fajna.

Ten album jest strasznie przesłodzony, zniewieściały i ciężko mi to jakoś znieść. A najwięcej takich utworów jest na pierwszej stronie. A drugiej też są, ale jakoś bardziej do mnie trafiają. Krytykowane "Drowse" czy "Teo Torriatte" to akurat dla mnie świetne momenty. "Good Fashioned Lover Boy" i "Somebody to Love" też świetne.

Jest tu utwór, którego fenomenu już nigdy nie uda mi się pojąć - The Millionaire Waltz.
Dla mnie to straszny niewypał, chaos. Było parę momentów, ale to dosłownie momentów na całe sześć minut. Nawet nie miałem na czym ucha zawiesić. Żeby to chociaż rzeczywiście to było coś ala "Bohemian Rhapsody", a gdzie tam. "Bohemian Rhapsody", a zwłaszcza "Liar" zjadają to na jeden kęs. Takie tam pitu, pitu, parę momentów i koniec utworu. Przynajmniej nie udaję, że mi się podoba.
"You Take My Breath Away" przesłodzone. A rockerów tutaj też dobrych nie ma.

Dla mnie ten album jest bardzo kontrowersyjny, a przede wszystkim cholernie nierówny.
_________________
- Odnoszę wrażenie, że niektórzy powinni dostać dożywotni zakaz słuchania Kazika Staszewskiego.

[whoatemydinner]

[Qnegunda]

[Zimek]

Jadę z odsłuchiwaniem Queenu po kolei i obecnie zatrzymałem się na tej płycie. Niestety, poprzednie płyty są o wiele lepsze. ADATR wydaje mi się dość nudna. Coraz bardziej doceniam końcówkę płyty, ale takie utwory jak Long Away czy You And I są odrobinę kiczowate. Nie rozumiem zachwytów nad You Take My Breath Away. Nie mam przy niej ciar, nie kręci mnie w ogóle ta rzewna melodia. Zaś Somebody To Love akceptuję jedynie w wersji koncertowej. Studyjna wersja wysiada.
I mało tu porządnego powera, jak to było na poprzednich płytach. Na szczęście pojawiły się takie utwory jak Tie Your Mother Down i White Man, w których Brian trochę mocniej szarpie struny.
The Millionaire Waltz to ciężki orzech do zgryzienia. Ma dobre momenty, ale ma też słabiutkie chwile. Mimo wszystko utwór jako całość podoba mi się na tyle, że czasami lubię go posłuchać parę razy pod rząd.
Ogólnie płycie daję 4+/5-. W każdym razie, najlepsza nie jest. Zobaczymy co będzie dalej

[aber]

[kapelutek]

[NatArt]

"So please don’t go
Don’t leave me here all by myself
I get ever so lonely from time to time
I will find you
Anywhere you go I’ll be right behind you
Right until the ends of the earth
I’ll get no sleep till I find you to tell you
That you just take my breath away"

Mój ulubiony moment balladowy w karierze zespołu

[OberstPrymas]

[NatArt]

[Dundersztyc19]

[Zimek]

Tylko żeby była jasność, ja nie powiedziałem, że nie lubię Somebody To Love. Ja po prostu wolę wersję koncertową, studyjna już mnie tak nie rusza.

[kapelutek]

[haes82]

Mój pierwszy post



ADATR nie jest moim ulubionym albumem. Okładka i tytuł sugerują, że będzie druga "Opera" - ale na sugestiach się kończy. Płyta ogólnie inna, troszkę wymuszona i wymęczona. Niby nieco prostszy w odbiorze aniżeli Opera, ale i tak sztucznie przekombinowany i na siłę uatrakcyjniany.

Tie Your Mother Down - jeden z lepszych utworów. Dynamiczne, rockowe kopnięcie. Niestety, brakuje mu czegoś nieuchwytnego i nie ma w sobie tej magii, pozwalającej słuchać, słuchać i słuchać bez końca. W końcu bowiem niestety się nudzi

You Take My Breath Away - Nie lubię i koniec. Smętny i nudny

Long Away – pomimo że śpiewany przez Briana, przywodzi troszkę na myśl Sweet Lady i Seaside randesvous z poprzedniej płyty. Fajny, ale nie do końca w moim stylu.

The Millionaire Waltz - Jak można nie lubić Walca Milionerów? Świetny, niesztampowy utwór, może nie na miarę Black Queen czy Innuendo, ale główna perełka płyty.

You and I - Typowo deaconowska sympatyczna melodyjna popierdółka. Nie razi, ale też i nie zachwyca

Somebody to Love - absolutny nr 1. Nie, nie w kategorii "Najlepszy utwór na płycie". Absolutny nr 1 w kategorii "najbardziej przereklamowana piosenka Queen". Sama kompozycja nieciekawa, do tego irytująca maniera wokalna i kompletnie skopane kastrackie chórki. Nie do usłuchania jak dla mnie.

White Man - Może to autosugestia, ale coś wspólnego ma to z późniejszym "Hitmanem". Przeciętny, absolutnie niewyróżniający się utwór.

Good Old-Fashioned Lover Boy - utwór, od którego zaczęła się moja fascynacja Queen i ogólnie świadomość, że oprócz Queena znanego z RMF-u i Greatest Hits II istnieje coś więcej. Wielki utwór, wielki sentyment, ale sorry - Walc Milionerów lepszy.

Drowse - nie wiem co wszyscy chcą od tej piosenki. Ja ją bardzo lubię - jedna z lepszych piosenek śpiewanych przez Rogera.

Teo Torriatte - wymaga wielokrotnego osłuchania, aby się w końcu spodobać. Dobra, chociaż mam wrażenie, że to utwór mający być w pierwotnym zamierzeniu wielki jak BoRap czy Black Queen. A tak dostaliśmy ładnie ubrany, przekoloryzowany banał, co nieco drażni. Ale i tak bardzo fajna piosenka.

Ogólnie płycie dałem 4. Troszkę naciągane, bo znienawidzone STL ciągnie płytę w dół, ale gdyby utwór ten wywalić - czwórka wydaje się sprawiedliwa. Płyta jednak strasznie nierówna.

[kapelutek]

[NAR]

http://www.youtube.com/watch?v=LRt2jX1kaYo

jakie zmanierowanie, jakie co niby.

edit: nie no serio, sposób w jaki pod koniec to wszystko płynie i prześpiewywanie się nawzajem Freda i Rogera plus gitara Maya to miazga.
_________________
oł je oł je oł je.

Powyższy post NIE jest oficjalną opinią Polskiego Fanklubu Queen, w tym jego Zarządu i innych organów nadzoru. Za obrazę uczuć religijnych i wszelkich innych proszę karać banem (na fejsie i innych portalach) jedynie owego użytkownika.


LOST: THE END - smutno mi
<smutno mu>

[OberstPrymas]

[Fenderek]

A ja Wam powiem, że wersja studyjna STL dla mnie osobiście ssie- zwłaszcza zestawiona z koncertową.

Dlatego strasznie ubolewam, ze nigdy nie powstała wersja BBC.
_________________


Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter- don't mind.

A teraz, drogie dzieci ... pocałujcie misia w dupę
http://fenderek.blogspot.co.uk/

[haes82]

[OberstPrymas]

[Fenderek]

[Zimek]

[Mariusz]

[June]

Nadrabiania zaległości ciąg dalszy.
Podobnie, jak z A Night..., z tym albumem także musiałam się przeprosić i uznać jego wielkość. Słabszy moment to chyba tylko Long Away, gdyż nawet nie tak mocny jak reszta Drowse coś w sobie ma (wokalu Rogera nigdy za wiele). I zapomnijcie, co przedwczoraj pisałam o klimacie Lazing... na ANATO - Good Old-Fashioned Lover Boy jest po prostu przeuroczy i znakomicie przełamuje atmosferę po White Man. Na tej płycie jest jeszcze jeden bardzo doceniany przeze mnie utwór - You Take My Breath Away. Musiałam go na początku potraktować po macoszemu, by teraz się nim zachwycać. Jak jeszcze poszukam jakiejś wersji na żywo, to totalnie wsiąknę.
Ogólnie album na piątkę. Podeszłam do niego chyba na większym lajcie, niż do ANATO i łatwiej mi wszedł.

[OberstPrymas]